Maandag 31 december, 

19:00 Danklof oudjaar 
zang: Schola cantorum St. Vitus.
voorganger Pastoor Dresmé

Dinsdag 1 januari 2018 Nieuwjaarsdag,
Hoogfeest H. Maria Moeder van God
11:00 Hoogmis met zang door: Voce Laetare.
voorganger Pastoor Dresmé

Het liturgische kerkelijk jaar is een reeks van liturgische feesten en vieringen die over de kringloop van een jaar verspreid zijn en elk jaar terugkomen. Het kerkelijk jaar begint in de Katholieke Kerk op de eerste zondag van de advent en eindigt op het feest van Christus Koning - de zondag voor het begin van de Advent. Na Pasen, de verrijzenis van Christus, is kerstmis het belangrijkste feest in dit kerkelijk jaar. Hierna volgen Pinksteren en Hemelvaartsdag. Het woord ’advent’ komt van het Latijnse woord ’adventus’ dat ’komst’ betekent. Het verwijst naar de menswording van God op aarde, de geboorte van Jezus die de christenen met het kerstfeest gedenken. De adventstijd is dan ook als voorbereiding op het kerstfeest een tijd van boete en inkeer. Daarom is de kleur van de liturgische gewaden paars, de kleur van boetvaardigheid, en wordt de liturgie in de katholieke kerken uiterst sober gevierd. 

De Advent omvat ongeveer vier weken. De Advent vangt aan op de zondag die valt tussen 27 november en 3 december, en eindigt als op 24 december in de avond de Kersttijd begint. De Advent telt altijd vier zondagen, terwijl het totaal aantal weekdagen kan variëren van 22 tot 27. De vier zondagen worden ook wel genoemd naar de beginwoorden van de introïtusgezangen van de missen op die dag: Ad te levavi, Populus Sion, Gaudete en Rorate Caeili.

Tijdens de Advent wordt licht in de duisternis verwacht. Terwijl het boven de Kreeftskeerkring steeds donkerder wordt, leven gelovigen toe naar de komst van Jezus Christus, het ' Licht der wereld'. Duisternis staat in de christelijke traditie symbool voor de dood, en licht voor het leven en de Verrijzenis. In de weken vóór Kerstmis, als de natuur op het noordelijk halfrond haar meest doodse, duistere kant presenteert, zien de gelovigen Christus, het Licht van de Wereld, dichterbij komen. Het besef groeit dat uiteindelijk niet de dood, maar het leven zal overwinnen.

Adventskrans
Het naderen van het licht wordt in de Advent symbolisch zichtbaar gemaakt met behulp van de adventskrans, die in alle kerken en in sommige scholen en huiskamers wordt opgehangen. Een adventskrans is doorgaans gemaakt van dennengroen of andere natuurlijke materialen en draagt vier kaarsen, voor elke zondag van de Advent één. Op iedere adventszondag wordt één kaars ontstoken, net zolang tot op de laatste zondag vier brandende kaarsen het naderende kerstfeest aankondigen. 
De adventskrans lijkt in zekere zin op een rad. Die gelijkenis is niet toevallig, maar vindt zijn oorsprong in een oud gebruik van de Germanen. Voor de heidense Germanen was de tijd dat de zon een aantal dagen stilstond aan de Hemel - de zogeheten 'winterzonnewende' – reden voor het heiligste feest van het jaar. Als de zon stilstond, zo dachten de Germanen, 'werkte' zij niet. Het zou goed zijn als de mensen uit eerbied voor de zon het werk ook zouden laten. Gedurende de tijd dat de zon aan de hemel stilstond lieten de Germanen daarom alle arbeid rusten. Geen wagen- of spinnewiel mocht draaien. Symbolisch werd dit uitgedrukt door een met bosgroen versierd wagenrad aan het plafond van de woning te hangen. Het is dit wagenrad dat door missionarissen bij de kerstening van de Germanen als basis voor de adventskrans werd genomen. De periode van rust rond de zonnewende verklaarden de missionarissen verder tot een periode van inkeer en boete, die paste bij een tijd waarin de komst van Christus wordt verwacht.

Tijd van inkeer en gebed
Christenen leven steeds in de verwachting dat Jezus Christus op aarde terug zal keren. In de Adventstijd, als de komst van het kindje Jezus in Bethlehem wordt verwacht, denken christenen nog eens speciaal aan het moment waarop Christus zal terugkeren, de Wederkomst. Bij zijn terugkeer op aarde zal Christus komen oordelen, de levenden en de doden. De gelovigen worden zich in de Advent, als zij zich de wederkomst van Christus realiseren, opnieuw van hun zonden bewust. Daarom is de Advent ook een tijd van boetedoening, net als de Vastentijd dat is voor Pasen. Het boetekarakter van de Advent is in de loop van de tijd enigszins naar de achtergrond geraakt. De Advent is tegenwoordig vooral een periode van inkeer en gebed.
De kleur van boete en inkeer in de katholieke Kerk is paars. De paarse kleur domineert in de Advent de kerkinterieurs. Ook de adventskrans is vaak versierd met een paars lint. Alleen op de derde, 'blijde' zondag in de advent wordt het paars door rozerood vervangen, ten teken dat Kerstmis nabij is. Deze zondag wordt naar de beginwoorden van de Mis ook wel Gaudete genoemd, wat 'verheugt u' betekent.

Adventskalender
In veel scholen en huiskamers zijn Adventskalenders gebruikelijk. Deze bevatten voor elke dag van de Advent een overweging, die aanspoort om eens wat dieper na te denken over de komst én de wederkomst van Christus. Voor kinderen zijn er traditiegetrouw adventskalenders met kleine gedichtjes, plaatjes en soms zelfs chocolaatjes.

In de begroting voor 2018 is een bedrag aan kerkbalans bijdragen van parochianen opgenomen van € 68.000. Na telling van de ontvangen toezeggingen hebben we voor € 42.881 aan toegezegde bijdragen (2017: € 42.881 / 2016: € 45.710).  Wij willen iedereen voor hun (toegezegde) bijdrage bedanken. Zoals u in de rest van het artikel kunt zien krijgen we gelukkig ieder jaar meer binnen dan toegezegd, en dat is hard nodig. Hierop hopen wij ook weer dit jaar.

In de afgelopen jaren hebben we van de parochianen de volgende kerkbalans bijdragen ontvangen:

Uw onmisbare bijdrage voor 2018 kunt u overmaken op rekening NL34 INGB 0000 5150 60 t.n.v. Kerkbalans H. Vitus en H. Willibrord, Hilversum

De bijdrage aan de kerkbalans komt geheel ten goede aan onze eigen parochiegemeenschap.

Eucharistische aanbidding is een gebedsvorm binnen de Katholieke Kerk waarbij het Allerheiligste wordt aanbeden. Vaak gebeurt dat geknield voor een Hostie in een monstrans op een altaar.

Vorm
Bij de eucharistische aanbidding wordt vaak een geconsacreerde hostie in een monstrans op het altaar uitgesteld. De monstrans wordt daarbij doorgaans geflankeerd door brandende kaarsen.

Hymnen
Tijdens de aanbidding kunnen hymnen gezongen worden als de aan Thomas van Aquino toegeschreven hymnen Tantum Ergo ([Laten wij] dus zo), Adoro te devote (ik aanbid U met eerbied) of Panis Angelicus (Brood der Engelen). Ook het Ave Verum Corpus (Gegroet waarachtig Lichaam) kan tijdens de plechtigheid worden gezongen. In stilte Er kan ook sprake zijn van stille aanbidding. Bepaalde contemplatieve kloosterorden kennen de altijddurende aanbidding, waarbij het Allerheiligste via een rooster voortdurend wordt aanbeden.

Vroege geschiedenis
De praktijk om buiten het kader van de Heilige is het Allerheiligste Sacrament te aanbidden, schijnt al sinds het vroege christendom te bestaan. Justinus de Martelaar (100-165), maakt er al melding van, evenals Tertullianus (165-225). De heilige abt Baslius de Grote († 379) maakte er een gewoonte van om het geconsacreerde brood in drieën te breken. Een deel at hij zelf, een ander deel gaf hij aan de monniken terwijl hij een derde deel ter aanbidding plaatste in een gouden duivenbeeld dat boven het altaar hing.

Middeleeuwen
De traditie van de eucharistische aanbidding zou in Italië begonnen zijn met de heilige Franciscus van Assisi (1181-1222). Volgens de heilige Bonaventura raakte Franciscus zelfs dikwijls in extase bij het aanschouwen van het Allerheiligste. Vanaf de 13e eeuw verspreidde het gebruik van de eucharistische aanbidding zich over Europa. Een ware impuls kreeg de aanbidding na de overwinning van Lodewijk VIII op de Katharen in 1226. In Avignon werd het Allerheiligste uit dankbaarheid uitgesteld. Het aantal pelgrims dat daarop afkwam, was zo groot dat besloten werd de uitstelling permanent te maken. De monstrans was in de kathedraal te zien totdat de Franse Revolutie er een einde aan maakte.

Sacramentsdag
Een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de aanbidding van het Allerheiligste is de instelling van Sacramentsdag. Deze gaat terug op de visioenen van de Luikse augustines Juliana van het klooster Mont Cornillon. Vanaf 1209 had deze non mystieke ervaringen. Zij beweerde dat Christus aan haar verschenen was en haar had opgedragen zich in te spannen voor de instelling van Sacramentsdag. De bisschop van Luik geloofde haar en stelde in 1248 dit feest in zijn bisdom in. Een van de aartsdiakens van het bisdom Luik was de latere paus Urbanus IV. Hij was het die op 11 augustus 1264 middels de pauselijke bul Transiturus de hoc mundo beval dat Corpus Christi, zoals het feest toen heette, in de gehele Kerk gevierd moest worden.

Concilie van Trente
De werkelijke tegenwoordigheid van Christus in het sacrament van de Eucharistie was een van de meest uitgesproken conflicten in de tijd van de Reformatie. Tijdens het Concilie van Trente (1545-1563) werd de waarde van dit sacrament opnieuw bevestigd en werd een theologische basis gelegd onder de bestaande praktijk van de eucharistische aanbidding. Ook werden tijdens dit concilie regels vastgesteld met betrekking tot eucharistische processies. Betekenisvol voor de praktijk van de altijddurende aanbidding was de stichting van de Benedictinessen van Altijddurende Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament in 1653. In Nederland kent die gemeenschap nog steeds zes conventen.

Vanaf 19e eeuw
Vanaf de 19e eeuw nam de belangstelling voor de Uitstelling van het Allerheiligste alleen maar toe. Onder invloed van later heiligverklaarden als Johannes Vianney (de pastoor van Ars) en Petrus Julianus Eymard, stichter van de Congregatie van het Allerheiligst Sacrament (ook wel Sacramentijnen genoemd), werd de aanbidding van het Allerheiligste een steeds breder verspreid devotioneel gebruik. In 1881 werd voor het eerst een Internationaal Eucharistisch Congres georganiseerd. Dit was een internationale bijeenkomst van geestelijken en leken, die geheel in het teken stond van de eucharistische aanbidding. Aanvankelijk werden deze bijeenkomsten elk jaar, later om het jaar en tegenwoordig om de vier jaar gehouden, steeds in een andere stad. Het Internationaal Eucharistisch Congres dat in 1924 in Amsterdam plaatsvond, geldt als een hoogtepunt uit het Rijke Roomse Leven.

Tegenwoordige tijd
Verschillende pausen hebben zich in positieve zin uitgelaten over de eucharistische aanbidding. In zijn encycliek Mysterium Fidei (uit 1965) riep paus Paulus VI de bisschoppen op “woorden noch moeite te sparen om de aanbidding van de Eucharistie te bevorderen”. Paus Johannes Paulus II zei iets soortgelijks in diens encycliek Ecclesia de Eucharistia (uit 2003): “De aanbidding van de Eucharistie buiten de Mis is van onschatbare waarde voor het leven van de Kerk. Deze aanbidding is nauw verbonden met de viering van het eucharistische offer. De tegenwoordigheid van Christus onder de heilige gedaanten die na de Mis bewaard worden - aanwezigheid die zolang voortduurt als de gedaanten van brood en wijn intact zijn - komt voort uit de viering van het offer en is gericht op de sacramentele zowel als de geestelijke communie. Het is de taak van de Herders ook met hun persoonlijke getuigenis ertoe aan te moedigen om de eucharistische aanbidding, in het bijzonder de uitstelling van het Allerheiligste Sacrament, alsook de aanbidding voor Christus aanwezig onder de eucharistische gedaanten, te koesteren.”

(bron: Rkk.nl)

Een gift is een periodieke gift als:

• de gift is vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst;
• de bedragen (minstens één keer per jaar) worden overgemaakt naar de ANBI die in de overeenkomst wordt genoemd;
• de bedragen steeds (ongeveer) even groot zijn;
• de bedragen minimaal 5 jaar achter elkaar worden overgemaakt naar dezelfde instelling; en
• de ANBI geen tegenprestatie levert voor de gift.

De periodieke gift eindigt op de einddatum van de overeenkomst (minimaal na 5 jaar) of bij het overlijden van de gever en/of eventueel bij zijn of haar partner. Wanneer de gever onverhoopt werkloos wordt en niet meer aan de minimale looptijd kan voldoen, kan bij de Belastingdienst een vrijstelling worden aangevraagd en hoeft het fiscale voordeel niet te worden terugbetaald.

ANBI-status
De Rooms Katholieke Kerk en parochies hebben een ANBI-status.

Huidige toezeggingen voor de kerkbalans lenen zich uitstekend om omgezet te worden naar een overeenkomst voor een periodieke gift. Neem hiervoor contact op met de penningmeester.

Fiscaal voordeel
Het fiscale voordeel is afhankelijk van de hoogte van de gift en het inkomen van de gever en zijn of haar partner. Op de website: www.berekenhet.nl/giften/periodieke-giften.html kan men het fiscale voordeel berekenen. Overigens hangt dat voordeel ook samen met het bedrag aan normale giften. Is dat gelijk of hoger dan 1 procent van het verzamelinkomen, dan is er nauwelijks of geen belastingvoordeel.

Uiteraard levert het de parochie pas voordeel op wanneer de gever het fiscale voordeel geheel of gedeeltelijk ten goede laat komen aan de parochie. Nu de kosten voor een notaris kunnen worden voorkomen, levert elke euro die meer gegeven wordt een direct voordeel op. In de praktijk zal het vanaf een bijdrage van circa € 150 per jaar de moeite lonen.

Deelname Formulier
Via de website van de belastingdienst kunt het formulier downloaden en op uw computer invullen. Het RSNI nummer van onze parochie H.Vitus en H.Willibrord is 1942645. U vult het formulier in met uitzondering van vraag 4b en vraag 7 en ondertekend het. Als u dan met de Penningmeester contact opneemt kan het afgerond worden

Voor meer informatie of hulp kunt u contact op nemen met de penningmeester.