Pinksteren

De plaatsing van de gedachtenis op tweede Pinksterdag heeft natuurlijk ermee te maken dat Maria op het Pinksterfeest naar voren komt als Moeder van de kerk doordat zij temidden van de apostelen is wanneer die de uitstorting van de heilige Geest ontvangen en de kerk aan de dag treedt in de verkondiging van Petrus en de eerste doopsels.

Proclamatie van de titel door Paulus VI

De titel van Maria, Moeder van de Kerk werd tijdens het concilie door paus Paulus VI geproclameerd. Die speelde een belangrijke rol om de bijzondere plaats van Maria ten opzichte van de Kerk aan te geven. Deze proclamatie van Maria als Moeder van de Kerk (Mater Ecclesiae) vond plaats gedurende de plechtige slotzitting van 21 november 1964 - aan het einde van de derde zittingsperiode - waarin de Dogmatische Constitutie Lumen Gentium werd afgekondigd.

Verrassing

Hoewel de benaming Moeder van de Kerk aanvankelijk in de titel van de ontwerp-Constitutie over Maria was gebruikt, die door een voor- en tegenstander van de titel namens vele bisschoppen in de concilie-aula was besproken en daarna tamelijk vaak in interventies en ‘vota’ was aangehaald, kwam de proclamatie toch een beetje als een verrassing.

Zwarte week

Niet iedereen reageerde positief; volgens de theologoog René Laurentin applaudisseerde ruim één vijfde van de in de concilie-aula aanwezigen niet bij de proclamatie, onder wie nogal wat kardinalen en Duitse bisschoppen evenals de waarnemers van andere kerken; daarbij zal een rol hebben gespeeld, zoals Luis Tagle stelt, dat de proclamatie een slotakte was van de zogenaamde ‘zwarte week’ van het concilie, waarin rond verschillende beslissingen die door de paus waren genomen met name rond de stemming over de ontwerptekst over de godsdienstvrijheid en over de Nota Explicativa Praevia bij Lumen Gentium, onder de concilievaders ergernis was ontstaan.

Maria ecclesiocentrisch of Christocentrisch verstaan?

Toch heeft ook de vraag meegespeeld of de Mariologie niet binnen de Ecclesiologie geplaatst moet worden, omdat Maria gelovige, lid van de Kerk is. Sommige concilievaders, periti en de waarnemers waren er beducht voor dat het oecumenisch perspectief van het concilie schade zou lijden; zij waren de plaatsing van het hoofdstuk over Maria in de Constitutie over de Kerk gaan zien als een teken dat Maria voortaan moest worden verstaan als lid van de Kerk en niet anders. Zo was de afkondiging van Maria als Moeder van de Kerk volgens Schillebeeckx louter devotioneel van aard, zonder doctrinele betekenis, alsof deze theoloog die vóór het concilie het Christo-typisch Mariologisch perspectief juist had onderstreept, nu deze titel als het ware ‘onschadelijk’ wilde maken, omdat die niet binnen het ecclesiotypisch perspectief paste en Maria boven de Kerk plaatste. Volgens Luis Tagle ging het bij deze titel juist niet om devotie maar om een theologisch vraagstuk. Ook Jozef Ratzinger is die mening toegedaan. Uit deze reacties wordt duidelijk dat ongewild en onbedoeld toch iets van een tegen­stelling was ontstaan tussen de verschillende Mariologische benaderingen.

Jozef Ratzinger

Jozef Ratzinger was er tijdens het concilie van overtuigd geraakt dat de Mariologie binnen de eclesiologie gesitueerd moest worden en heeft dat toen ondersteund. Later was hij de mening toegedaan dat dit niet de enige benadering kon zijn en dat die “ecclesiocentrische Mariologie”, zoals Ratzinger die noemde, nadelen had en dat die zelfs de ineenstorting van de Mariologie als zodanig met zich mee had gebracht. Deze opkomende crisis wilde paus Paulus VI - overigens zonder succes - bezweren door de titel ‘Moeder van de Kerk’ in te voeren, meende Ratzinger toen. Juist die titel hield een overstijging van de ecclesiologische situering van de leer over Maria in en gaf een aanwijzing over de verhouding van Mariale leer en ecclesiologie.

Aanvaard

Deze discussies en vragen spelen heden ten dage echter nauwelijks een rol meer: de titel ‘Maria, moeder van de Kerk’ is algemeen bekend en aanvaard. Door de invoering van deze gedachtenis wordt die bovendien in het bijbelse perspectief van het Pinksterfeest geplaatst.

Om 15.30 uur zal de bus weer klaar staan om ons terug te brengen naar onze Vituskerk in Hilversum, waar wij rond 17.00 uur zullen aankomen.

Om het voor veel parochianen en ook gezinnen mogelijk te maken om met deze unieke bedevaart mee te gaan vragen wij voor volwassenen een bijdrage van € 25,- en voor kinderen € 5,-.

We hebben een bus voor 88 mensen gereserveerd, let wel op: vol=vol. Een 2^e bus is niet haalbaar. Omdat wij bepaalde onderdelen ter plaatse moeten voldoen, verzoeken wij u vriendelijk uw bijdrage in een gesloten envelop met uw naam en het aantal personen van te voren af te geven op het secretariaat of aan Anja Cavalini, tel: 035-6851109.

Namens de feestcommissie

Anja Cavalini

Naast de inzet voor de kerk ben jij ook al vanaf je jeugd actief betrokken bij Scoutinggroep Sint Paulus in Hilversum.
Van 1964 tot en met 1997 bekleedde jij een aantal bestuursfuncties. Nog steeds draag je zorg voor de ledenadministratie en ben je verantwoordelijk voor het sleutelbeheer.

Daarnaast ben jij de initiator van een bewonersvereniging op het vakantiehuizenpark “De Ridderhof” in Bilthoven.
Vanwege jouw vele werkzaamheden voor de St. Vitus heb jij jarenlang in een recreatiewoning gebivakkeerd. Nadat het park in handen kwam van een nieuwe eigenaar, dreigde de circa 100 huiseigenaren hun vast plek te verliezen. Onder leiding van voorzitter Maarten van Aken werd er een bewonersvereniging opgericht en is er succesvol gestreden tegen de voorgenomen plannen.

Beste Maarten, jij hebt je tomeloos en intensief ingezet voor onze mooie Vituskerk in het bijzonder, maar ook voor de Scoutinggroep St. Paulus en bewonersvereniging De Ridderhof. Dit zijn allemaal bijzondere verdiensten die plaatsvinden in- of in de directe omgeving van Hilversum. Daarom sta je vandaag niet in de gemeente Den Haag (jouw officiële woonplaats)  maar mag ik als burgemeester van Hilversum jou vertellen, dat het Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander heeft behaagd om Maarten van Aken te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau."

Hoe vordert de restauratie van ons orgel?

Momenteel, in februari 2018, staat ons kerkorgel er in onttakelde toestand bij. In de afgelopen maanden was er aan de buitenzijde nog weinig te zien van een restauratie. Maar nu zijn allerlei pijpen en onderdelen uit de orgelkas verwijderd. Het lijkt wel alsof er in het orgel een ereloge is gemaakt voor hooggeëerd publiek, zij het dat we kijken naar een lege kas en er allerlei merkwaardige kabels naar buiten hangen.

Wat gebeurt er op dit moment met het orgel? Het hart van het orgel wordt gevormd door de windladen. Deze zijn nu gerestaureerd en winddicht gemaakt. De speeltafel, pedalen, de tractuur , de registerslepen en natuurlijk de orgelpijpen worden door een erkend orgelrestauratiebedrijf – Elbertse uit Soest - geheel onder handen genomen. Onderdelen van het orgel zijn ouder dan onze 125 - jarige Vituskerk en restauratie was hard nodig.

Snel zullen de orgelmakers de steigers weer gaan opbouwen . Geleidelijk zullen alle onderdelen weer in de orgelkas worden teruggeplaatst. De intentie is om het orgel aan het begin van de zomer weer speelklaar en goed gestemd te kunnen opleveren. Hopelijk is alles dan weer in gereedheid, zodat we kunnen genieten van de nieuwe serie orgelconcerten die in augustus start.

Net als onze mooie Vituskerk zal dan ook het orgel in volle glorie zijn hersteld. Dit is voorlopig het laatste grote Vitus restauratieproject.

Hebben we het geld hiervoor? Dank alvast voor uw bijdragen. Uw hulp is wel nog steeds nodig zoals u hierboven in het financieel overzicht kunt lezen. De orgelrestauratie is een erg duur project (circa € 155.000). Onze Stichting Restauratie heeft de nodige fondsen bereid gevonden om te ondersteunen, maar we zijn er echt nog niet. Voor circa een kwart van bovengenoemd bedrag moeten nog middelen gevonden worden. En hopelijk wilt en kunt u ons daarbij helpen.

Laten we samen de schouders eronder zetten om ook ons orgelproject goed af te ronden.

Maarten van Aken

Faust Mertens

Stichting Restauratie Rijksmonument Vituskerk Hilversum 

U kunt uw bijdrage overmaken op rekening  
NL35 RABO 0328 2100 80 
t.n.v. Restauratie R.K. St. Vitus Hilversum

De stichting is een ANBI dus u kunt uw bijdrage aftrekken bij de belastingaangifte.
Alle bedragen komen geheel ten goede aan het project. 

In de begroting voor 2018 is een bedrag aan kerkbalans bijdragen van parochianen opgenomen van € 68.000. Na telling van de ontvangen toezeggingen hebben we voor € 42.881 aan toegezegde bijdragen (2017: € 42.881 / 2016: € 45.710).  Wij willen iedereen voor hun (toegezegde) bijdrage bedanken. Zoals u in de rest van het artikel kunt zien krijgen we gelukkig ieder jaar meer binnen dan toegezegd, en dat is hard nodig. Hierop hopen wij ook weer dit jaar.

In de afgelopen jaren hebben we van de parochianen de volgende kerkbalans bijdragen ontvangen:

Uw onmisbare bijdrage voor 2018 kunt u overmaken op rekening NL34 INGB 0000 5150 60 t.n.v. Kerkbalans H. Vitus en H. Willibrord, Hilversum

De bijdrage aan de kerkbalans komt geheel ten goede aan onze eigen parochiegemeenschap.

In dit nummer onder andere

Wat is de diepere betekenis en verbondenheid tussen het Joodse Pesach en het christelijke Pasen? Met beide feesten wordt gevierd dat ‘God voorbij gaat...’.

Dit jaar is The Passion in Amsterdam-Zuidoost. Donderdag 29 maart zullen tienduizenden het evenement in de Bijlmer meemaken en miljoenen via de televisie. SamenKerk sprak met Karin en Iris, die respectievelijk in Gouda (2011) en in de Bijlmer (2018) meehelpen het grote, verlichte kruis door de straten te dragen. Lees over hun motivatie en ervaringen.

De kerkengek bezocht de Sint-Marcus­kerk van Hensbroek, waar begin mei voor het laatst wordt gevierd. En nu we toch in West-Friesland zijn, lees ook over de 45^e editie van de 40MM, een sponsorwandeltocht door de dorpen Venhuizen, Hem, Wijdenes, Oosterleek en Schellinkhout op zaterdag 12 mei.

In een mooi artikel komen de diakens Randy Simileer en Wim Balk van de regio Hilversum en de KAN-parochies aan bod. Beide diakens genieten van parochianen die in hun geloofs­gemeen­schap de kar trekken.

En natuurlijk het Woord van de Bisschop!

Een gift is een periodieke gift als:

• de gift is vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst;
• de bedragen (minstens één keer per jaar) worden overgemaakt naar de ANBI die in de overeenkomst wordt genoemd;
• de bedragen steeds (ongeveer) even groot zijn;
• de bedragen minimaal 5 jaar achter elkaar worden overgemaakt naar dezelfde instelling; en
• de ANBI geen tegenprestatie levert voor de gift.

De periodieke gift eindigt op de einddatum van de overeenkomst (minimaal na 5 jaar) of bij het overlijden van de gever en/of eventueel bij zijn of haar partner. Wanneer de gever onverhoopt werkloos wordt en niet meer aan de minimale looptijd kan voldoen, kan bij de Belastingdienst een vrijstelling worden aangevraagd en hoeft het fiscale voordeel niet te worden terugbetaald.

ANBI-status
De Rooms Katholieke Kerk en parochies hebben een ANBI-status.

Huidige toezeggingen voor de kerkbalans lenen zich uitstekend om omgezet te worden naar een overeenkomst voor een periodieke gift. Neem hiervoor contact op met de penningmeester.

Fiscaal voordeel
Het fiscale voordeel is afhankelijk van de hoogte van de gift en het inkomen van de gever en zijn of haar partner. Op de website: www.berekenhet.nl/giften/periodieke-giften.html kan men het fiscale voordeel berekenen. Overigens hangt dat voordeel ook samen met het bedrag aan normale giften. Is dat gelijk of hoger dan 1 procent van het verzamelinkomen, dan is er nauwelijks of geen belastingvoordeel.

Uiteraard levert het de parochie pas voordeel op wanneer de gever het fiscale voordeel geheel of gedeeltelijk ten goede laat komen aan de parochie. Nu de kosten voor een notaris kunnen worden voorkomen, levert elke euro die meer gegeven wordt een direct voordeel op. In de praktijk zal het vanaf een bijdrage van circa € 150 per jaar de moeite lonen.

Deelname Formulier
Via de website van de belastingdienst kunt het formulier downloaden en op uw computer invullen. Het RSNI nummer van onze parochie H.Vitus en H.Willibrord is 1942645. U vult het formulier in met uitzondering van vraag 4b en vraag 7 en ondertekend het. Als u dan met de Penningmeester contact opneemt kan het afgerond worden

Voor meer informatie of hulp kunt u contact op nemen met de penningmeester.

Eucharistische aanbidding is een gebedsvorm binnen de Katholieke Kerk waarbij het Allerheiligste wordt aanbeden. Vaak gebeurt dat geknield voor een Hostie in een monstrans op een altaar.

Vorm
Bij de eucharistische aanbidding wordt vaak een geconsacreerde hostie in een monstrans op het altaar uitgesteld. De monstrans wordt daarbij doorgaans geflankeerd door brandende kaarsen.

Hymnen
Tijdens de aanbidding kunnen hymnen gezongen worden als de aan Thomas van Aquino toegeschreven hymnen Tantum Ergo ([Laten wij] dus zo), Adoro te devote (ik aanbid U met eerbied) of Panis Angelicus (Brood der Engelen). Ook het Ave Verum Corpus (Gegroet waarachtig Lichaam) kan tijdens de plechtigheid worden gezongen. In stilte Er kan ook sprake zijn van stille aanbidding. Bepaalde contemplatieve kloosterorden kennen de altijddurende aanbidding, waarbij het Allerheiligste via een rooster voortdurend wordt aanbeden.

Vroege geschiedenis
De praktijk om buiten het kader van de Heilige is het Allerheiligste Sacrament te aanbidden, schijnt al sinds het vroege christendom te bestaan. Justinus de Martelaar (100-165), maakt er al melding van, evenals Tertullianus (165-225). De heilige abt Baslius de Grote († 379) maakte er een gewoonte van om het geconsacreerde brood in drieën te breken. Een deel at hij zelf, een ander deel gaf hij aan de monniken terwijl hij een derde deel ter aanbidding plaatste in een gouden duivenbeeld dat boven het altaar hing.

Middeleeuwen
De traditie van de eucharistische aanbidding zou in Italië begonnen zijn met de heilige Franciscus van Assisi (1181-1222). Volgens de heilige Bonaventura raakte Franciscus zelfs dikwijls in extase bij het aanschouwen van het Allerheiligste. Vanaf de 13e eeuw verspreidde het gebruik van de eucharistische aanbidding zich over Europa. Een ware impuls kreeg de aanbidding na de overwinning van Lodewijk VIII op de Katharen in 1226. In Avignon werd het Allerheiligste uit dankbaarheid uitgesteld. Het aantal pelgrims dat daarop afkwam, was zo groot dat besloten werd de uitstelling permanent te maken. De monstrans was in de kathedraal te zien totdat de Franse Revolutie er een einde aan maakte.

Sacramentsdag
Een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de aanbidding van het Allerheiligste is de instelling van Sacramentsdag. Deze gaat terug op de visioenen van de Luikse augustines Juliana van het klooster Mont Cornillon. Vanaf 1209 had deze non mystieke ervaringen. Zij beweerde dat Christus aan haar verschenen was en haar had opgedragen zich in te spannen voor de instelling van Sacramentsdag. De bisschop van Luik geloofde haar en stelde in 1248 dit feest in zijn bisdom in. Een van de aartsdiakens van het bisdom Luik was de latere paus Urbanus IV. Hij was het die op 11 augustus 1264 middels de pauselijke bul Transiturus de hoc mundo beval dat Corpus Christi, zoals het feest toen heette, in de gehele Kerk gevierd moest worden.

Concilie van Trente
De werkelijke tegenwoordigheid van Christus in het sacrament van de Eucharistie was een van de meest uitgesproken conflicten in de tijd van de Reformatie. Tijdens het Concilie van Trente (1545-1563) werd de waarde van dit sacrament opnieuw bevestigd en werd een theologische basis gelegd onder de bestaande praktijk van de eucharistische aanbidding. Ook werden tijdens dit concilie regels vastgesteld met betrekking tot eucharistische processies. Betekenisvol voor de praktijk van de altijddurende aanbidding was de stichting van de Benedictinessen van Altijddurende Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament in 1653. In Nederland kent die gemeenschap nog steeds zes conventen.

Vanaf 19e eeuw
Vanaf de 19e eeuw nam de belangstelling voor de Uitstelling van het Allerheiligste alleen maar toe. Onder invloed van later heiligverklaarden als Johannes Vianney (de pastoor van Ars) en Petrus Julianus Eymard, stichter van de Congregatie van het Allerheiligst Sacrament (ook wel Sacramentijnen genoemd), werd de aanbidding van het Allerheiligste een steeds breder verspreid devotioneel gebruik. In 1881 werd voor het eerst een Internationaal Eucharistisch Congres georganiseerd. Dit was een internationale bijeenkomst van geestelijken en leken, die geheel in het teken stond van de eucharistische aanbidding. Aanvankelijk werden deze bijeenkomsten elk jaar, later om het jaar en tegenwoordig om de vier jaar gehouden, steeds in een andere stad. Het Internationaal Eucharistisch Congres dat in 1924 in Amsterdam plaatsvond, geldt als een hoogtepunt uit het Rijke Roomse Leven.

Tegenwoordige tijd
Verschillende pausen hebben zich in positieve zin uitgelaten over de eucharistische aanbidding. In zijn encycliek Mysterium Fidei (uit 1965) riep paus Paulus VI de bisschoppen op “woorden noch moeite te sparen om de aanbidding van de Eucharistie te bevorderen”. Paus Johannes Paulus II zei iets soortgelijks in diens encycliek Ecclesia de Eucharistia (uit 2003): “De aanbidding van de Eucharistie buiten de Mis is van onschatbare waarde voor het leven van de Kerk. Deze aanbidding is nauw verbonden met de viering van het eucharistische offer. De tegenwoordigheid van Christus onder de heilige gedaanten die na de Mis bewaard worden - aanwezigheid die zolang voortduurt als de gedaanten van brood en wijn intact zijn - komt voort uit de viering van het offer en is gericht op de sacramentele zowel als de geestelijke communie. Het is de taak van de Herders ook met hun persoonlijke getuigenis ertoe aan te moedigen om de eucharistische aanbidding, in het bijzonder de uitstelling van het Allerheiligste Sacrament, alsook de aanbidding voor Christus aanwezig onder de eucharistische gedaanten, te koesteren.”

(bron: Rkk.nl)