De triptiek wordt door het museum als volgt beschreven:

Jan van Scorel

Drieluik met Kruisiging met meerdere figuren

Jan van Scorel en atelier Utrecht, ca. 1535
cat: ABM s331

Dit drieluik is vervaardigd in het atelier van Jan van Scorel. Zijn werkplaatsassistenten schilderden het grootste deel van het middenpaneel met de kruisiging. De buitenluiken met Christus in Gethsemane en de geseling voerde Jan van Scorel zelf uit.
Oorspronkelijk staat het drieluik met de zijluiken gesloten opgesteld in de kloosterkerk van het kartuizerklooster Nieuwlicht bij Utrecht. Alleen op zon- en feestdagen gaan de zijluiken open en zijn de Kruisdraging, Kruisiging en Opstanding zichtbaar. De voorstellingen op de achterzijde van de buitenluiken zijn dus het grootste gedeelte van het jaar te zien. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Jan van Scorel voor deze luiken zelf de kwast ter hand heeft genomen. Op deze prominente plek zijn ook de opdrachtgevers, twee kartuizermonniken, vereeuwigd. 

.

Een gift is een periodieke gift als:

• de gift is vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst;
• de bedragen (minstens één keer per jaar) worden overgemaakt naar de ANBI die in de overeenkomst wordt genoemd;
• de bedragen steeds (ongeveer) even groot zijn;
• de bedragen minimaal 5 jaar achter elkaar worden overgemaakt naar dezelfde instelling; en
• de ANBI geen tegenprestatie levert voor de gift.

De periodieke gift eindigt op de einddatum van de overeenkomst (minimaal na 5 jaar) of bij het overlijden van de gever en/of eventueel bij zijn of haar partner. Wanneer de gever onverhoopt werkloos wordt en niet meer aan de minimale looptijd kan voldoen, kan bij de Belastingdienst een vrijstelling worden aangevraagd en hoeft het fiscale voordeel niet te worden terugbetaald.

ANBI-status
De Rooms Katholieke Kerk en parochies hebben een ANBI-status.

Huidige toezeggingen voor de kerkbalans lenen zich uitstekend om omgezet te worden naar een overeenkomst voor een periodieke gift. Neem hiervoor contact op met de penningmeester.

Fiscaal voordeel
Het fiscale voordeel is afhankelijk van de hoogte van de gift en het inkomen van de gever en zijn of haar partner. Op de website: www.berekenhet.nl/giften/periodieke-giften.html kan men het fiscale voordeel berekenen. Overigens hangt dat voordeel ook samen met het bedrag aan normale giften. Is dat gelijk of hoger dan 1 procent van het verzamelinkomen, dan is er nauwelijks of geen belastingvoordeel.

Uiteraard levert het de parochie pas voordeel op wanneer de gever het fiscale voordeel geheel of gedeeltelijk ten goede laat komen aan de parochie. Nu de kosten voor een notaris kunnen worden voorkomen, levert elke euro die meer gegeven wordt een direct voordeel op. In de praktijk zal het vanaf een bijdrage van circa € 150 per jaar de moeite lonen.

Deelname Formulier
Via de website van de belastingdienst kunt het formulier downloaden en op uw computer invullen. Het RSNI nummer van onze parochie H.Vitus en H.Willibrord is 1942645. U vult het formulier in met uitzondering van vraag 4b en vraag 7 en ondertekend het. Als u dan met de Penningmeester contact opneemt kan het afgerond worden

Voor meer informatie of hulp kunt u contact op nemen met de penningmeester.

[woord van de pastoor]

Beste allemaal,

Graag wens ik jullie weer een heel mooi seizoen rond het Woord.

Handelingen is een interessant Boek. Het vertelt over de eerste missionering. En over de eerste vorming van de christengemeenschap in Jerusalem en in de wereld eromheen, dankzij Petrus en Paulus.

Tijdens de Bijbelse Leerhuisbijeenkomsten op de 1^e vrijdagavonden van de maand zal ik dit jaar ‘19/’20 de hoofdstukken met de Abrahamverhalen gaan lezen vanaf Genesis 12. Dit gaat ook over het begin en het ontstaan van het Godsvolk, de geloofsgemeenschap, zouden wij zeggen.  Nog steeds actueel.

Laten we biddend lezen en ons openen voor de wijsheid van de Schriften, d.w.z. voor de Wijsheid van God, zoals deze door de tijden heen met de inblazing van de H. Geest genoteerd werd door gewijde schrijvers. Telkens andere tijden en andere omstandigheden, maar de boodschap blijft altijd van kracht!

Veel zegen gewenst!

Hartelijke groet,
Pastoor Dresmé

.

Eucharistische aanbidding is een gebedsvorm binnen de Katholieke Kerk waarbij het Allerheiligste wordt aanbeden. Vaak gebeurt dat geknield voor een Hostie in een monstrans op een altaar.

Vorm
Bij de eucharistische aanbidding wordt vaak een geconsacreerde hostie in een monstrans op het altaar uitgesteld. De monstrans wordt daarbij doorgaans geflankeerd door brandende kaarsen.

Hymnen
Tijdens de aanbidding kunnen hymnen gezongen worden als de aan Thomas van Aquino toegeschreven hymnen Tantum Ergo ([Laten wij] dus zo), Adoro te devote (ik aanbid U met eerbied) of Panis Angelicus (Brood der Engelen). Ook het Ave Verum Corpus (Gegroet waarachtig Lichaam) kan tijdens de plechtigheid worden gezongen. In stilte Er kan ook sprake zijn van stille aanbidding. Bepaalde contemplatieve kloosterorden kennen de altijddurende aanbidding, waarbij het Allerheiligste via een rooster voortdurend wordt aanbeden.

Vroege geschiedenis
De praktijk om buiten het kader van de Heilige is het Allerheiligste Sacrament te aanbidden, schijnt al sinds het vroege christendom te bestaan. Justinus de Martelaar (100-165), maakt er al melding van, evenals Tertullianus (165-225). De heilige abt Baslius de Grote († 379) maakte er een gewoonte van om het geconsacreerde brood in drieën te breken. Een deel at hij zelf, een ander deel gaf hij aan de monniken terwijl hij een derde deel ter aanbidding plaatste in een gouden duivenbeeld dat boven het altaar hing.

Middeleeuwen
De traditie van de eucharistische aanbidding zou in Italië begonnen zijn met de heilige Franciscus van Assisi (1181-1222). Volgens de heilige Bonaventura raakte Franciscus zelfs dikwijls in extase bij het aanschouwen van het Allerheiligste. Vanaf de 13e eeuw verspreidde het gebruik van de eucharistische aanbidding zich over Europa. Een ware impuls kreeg de aanbidding na de overwinning van Lodewijk VIII op de Katharen in 1226. In Avignon werd het Allerheiligste uit dankbaarheid uitgesteld. Het aantal pelgrims dat daarop afkwam, was zo groot dat besloten werd de uitstelling permanent te maken. De monstrans was in de kathedraal te zien totdat de Franse Revolutie er een einde aan maakte.

Sacramentsdag
Een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de aanbidding van het Allerheiligste is de instelling van Sacramentsdag. Deze gaat terug op de visioenen van de Luikse augustines Juliana van het klooster Mont Cornillon. Vanaf 1209 had deze non mystieke ervaringen. Zij beweerde dat Christus aan haar verschenen was en haar had opgedragen zich in te spannen voor de instelling van Sacramentsdag. De bisschop van Luik geloofde haar en stelde in 1248 dit feest in zijn bisdom in. Een van de aartsdiakens van het bisdom Luik was de latere paus Urbanus IV. Hij was het die op 11 augustus 1264 middels de pauselijke bul Transiturus de hoc mundo beval dat Corpus Christi, zoals het feest toen heette, in de gehele Kerk gevierd moest worden.

Concilie van Trente
De werkelijke tegenwoordigheid van Christus in het sacrament van de Eucharistie was een van de meest uitgesproken conflicten in de tijd van de Reformatie. Tijdens het Concilie van Trente (1545-1563) werd de waarde van dit sacrament opnieuw bevestigd en werd een theologische basis gelegd onder de bestaande praktijk van de eucharistische aanbidding. Ook werden tijdens dit concilie regels vastgesteld met betrekking tot eucharistische processies. Betekenisvol voor de praktijk van de altijddurende aanbidding was de stichting van de Benedictinessen van Altijddurende Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament in 1653. In Nederland kent die gemeenschap nog steeds zes conventen.

Vanaf 19e eeuw
Vanaf de 19e eeuw nam de belangstelling voor de Uitstelling van het Allerheiligste alleen maar toe. Onder invloed van later heiligverklaarden als Johannes Vianney (de pastoor van Ars) en Petrus Julianus Eymard, stichter van de Congregatie van het Allerheiligst Sacrament (ook wel Sacramentijnen genoemd), werd de aanbidding van het Allerheiligste een steeds breder verspreid devotioneel gebruik. In 1881 werd voor het eerst een Internationaal Eucharistisch Congres georganiseerd. Dit was een internationale bijeenkomst van geestelijken en leken, die geheel in het teken stond van de eucharistische aanbidding. Aanvankelijk werden deze bijeenkomsten elk jaar, later om het jaar en tegenwoordig om de vier jaar gehouden, steeds in een andere stad. Het Internationaal Eucharistisch Congres dat in 1924 in Amsterdam plaatsvond, geldt als een hoogtepunt uit het Rijke Roomse Leven.

Tegenwoordige tijd
Verschillende pausen hebben zich in positieve zin uitgelaten over de eucharistische aanbidding. In zijn encycliek Mysterium Fidei (uit 1965) riep paus Paulus VI de bisschoppen op “woorden noch moeite te sparen om de aanbidding van de Eucharistie te bevorderen”. Paus Johannes Paulus II zei iets soortgelijks in diens encycliek Ecclesia de Eucharistia (uit 2003): “De aanbidding van de Eucharistie buiten de Mis is van onschatbare waarde voor het leven van de Kerk. Deze aanbidding is nauw verbonden met de viering van het eucharistische offer. De tegenwoordigheid van Christus onder de heilige gedaanten die na de Mis bewaard worden - aanwezigheid die zolang voortduurt als de gedaanten van brood en wijn intact zijn - komt voort uit de viering van het offer en is gericht op de sacramentele zowel als de geestelijke communie. Het is de taak van de Herders ook met hun persoonlijke getuigenis ertoe aan te moedigen om de eucharistische aanbidding, in het bijzonder de uitstelling van het Allerheiligste Sacrament, alsook de aanbidding voor Christus aanwezig onder de eucharistische gedaanten, te koesteren.”

(bron: Rkk.nl)

Tekst voor nieuws item na klikken op Lees verder....