In de begroting voor 2018 is een bedrag aan kerkbalans bijdragen van parochianen opgenomen van € 68.000. Na telling van de ontvangen toezeggingen hebben we voor € 42.881 aan toegezegde bijdragen (2017: € 42.881 / 2016: € 45.710).  Wij willen iedereen voor hun (toegezegde) bijdrage bedanken. Zoals u in de rest van het artikel kunt zien krijgen we gelukkig ieder jaar meer binnen dan toegezegd, en dat is hard nodig. Hierop hopen wij ook weer dit jaar.

In de afgelopen jaren hebben we van de parochianen de volgende kerkbalans bijdragen ontvangen:

Uw onmisbare bijdrage voor 2018 kunt u overmaken op rekening NL34 INGB 0000 5150 60 t.n.v. Kerkbalans H. Vitus en H. Willibrord, Hilversum

De bijdrage aan de kerkbalans komt geheel ten goede aan onze eigen parochiegemeenschap.

Tussen 8 mei 1994 en 10 november 1995, in het volle zwarte decennium voor Algerije ten prooi aan herhaalde terroristische daden, zes religieuzen, één religieus, drie Franse priesters, één Belgische preister werden vermoord “in odium fidei” – uit haat voor het geloof -.

 De bloederige episode begint op 8 mei 1994 
voor deze martelaren van Algerije. Een religieuze marist van 63 jaar, broeder Henri Vergès, en één religieuze van de Kleine Zusters van de Assumptie, zuster Paul-Hélène Saint-Raymond verliezen het leven.
In volle wijk van de kasba, in de diocesane bibliotheek van Algiers geleid door broeder Vergès, die elders nog als onderwijzer bezig was, zijn er drie aanvallers die een inval plegen en hem drie kogels in het hoofd afschieten. Zuster Saint-Raymond, die ter plaatse aanwezig is, wordt eveneens geviseerd. Zij die sinds 30 jaren in de Maghreb leefde, was in dienst getreden van broeder Vergès, eens zij met pensioen was.

 In de herfst van 1994, op 23 oktober, werden twee andere religieuzen vermoord te Bab el Oued, een volkse wijk van Algiers : de Spaanse zusters zuster Esther Paniagua Alonso en zuster Caridad Alvarez Martin, komende van de Congregatie van de Augustinessen missionarissen.

De volgende winter, twee dagen na Kerstdag, op 27 december 1994 worden vier Witte Paters, waarvan drie Fransen en één Belg, gedood te Tizi Ouzou, in het hart van het Algerijnse Kabilië : pater Jean Chevillard, overste van de communauteit, pater Alain Dieulangard – de oudste -, pater Christian Chessel (36 jaar) en pater Charles Deckers – Belg die tot Algerijn genaturaliseerd werd -, allen fijne kenners van de Kabilische streek door er lange tijd gestudeerd te hebben of er herhaaldelijk te zijn verbleven, zelfs nog voor hun definitieve vestiging.

 Zij worden op 3 september 1995 gevolgd door drie zusters missionarissen van Onze Lieve Vrouw van de Apostelen, een congregatie die in Afrika evangeliseert : zuster Angèle-Marie Littlejohn en zuster Bibiane Leclercq. Deze twee Franse religieuzen die bijna 35 jaren in Algerije hebben geleefd, hebben het leven verloren in de wijk van Belouizdad van de hoofdstad. Zij wijdden zich sinds 1964 toe aan de vormingsdienst van jonge meisjes van die wijk.

 Op 10 november 1995, is het de beurt aan zuster Odette Prévost, van de Kleine Zusters van het Heilig Hart, gedood te worden in de hoofdstad. Geboren in 1932, is deze onderwijzeres ingetreden toen zij 21 jaar was bij de Kleine Zusters van het Heilig Hart van Pater de Foucauld.

 Bij deze vijf data die in de gedachtenis blijven, voegen zich nog 21 mei en 1 augustus 1996, respectievelijk de data van moorden op de zeven monniken van Tibherine en van de dominicaan bisschop van Oran, Mgr. Pierre Claverie.

• Mgr. Pierre Claverie, bisschop van Oran sinds oktober 1981, is vermoord geworden op 1 augustus 1996, op 58 jarige leeftijd, bij de ontploffing van een bom geplaatst voor zijn residentie.
• De zeven Cisterciënzer monniken van Tibherine, van hun kant, werden weggnomen in maart 1996 uit hun klooster van Onze Lieve Vrouw van de Atlas. Hun dood is vele weken later aangekondigd geworden door een communiqué van de gewapende islamitische Groep (GIA). Alleen de hoofden van de monniken werden teruggevonden, op 30 mei 1996, aan de rand van de weg, niet ver van het klooster.

Het woord “martelaar” terugzetten op zijn juiste plaats

Reagerend op het pontificale decreet van 26 januari 2018, dat deze 19 zaligverklaringen wettigde, hebben de bisschoppen van Algerije hun diepe vreugde uitgedrukt bij de gedachte de gedachtenis te mogen vieren van deze “19 broeders en zusters martelaren, getuigen van de grootste liefde die er is : deze van zijn leven te geven voor degenen die men liefheeft” ; de bisschoppen hebben er eveneens aan gehouden hun eer te betuigen “aan de 99 imams die hun leven verloren hebben door te hebben geweigerd het plegen van geweld te rechtvaardigen”.

• “Wat deze 19 martelaren vermoedelijk beleefd hebben betreft ongetwijfeld Algerije maar ook, verder dan dat, legt de aartsbisschop van Algiers uit. Dat zijn mannen en vrouwen die hun leven gegeven hebben midden een Algerijns volk dat zelf ook beproefd werd, midden duizenden andere mannen en vrouwen die eveneens hun leven gegeven hebben.”

De Algerijnse bisschoppen zijn er zich overigens goed van bewust dat dit woord, in de actuele context, moeilijk verstaanbaar kan zijn.

• “Maar het kan interessant zijn het woord ‘martelaar’ te gebruiken precies omdat dit zal toelaten het woord weer op zijn juiste plaats te stellen : dat wil zeggen “getuige”, legt Mgr. Vesco uit. De martelaar is een getuige, niet iemand die zich doet ontploffen terwijl hij er anderen doodt.”

Eucharistische aanbidding is een gebedsvorm binnen de Katholieke Kerk waarbij het Allerheiligste wordt aanbeden. Vaak gebeurt dat geknield voor een Hostie in een monstrans op een altaar.

Vorm
Bij de eucharistische aanbidding wordt vaak een geconsacreerde hostie in een monstrans op het altaar uitgesteld. De monstrans wordt daarbij doorgaans geflankeerd door brandende kaarsen.

Hymnen
Tijdens de aanbidding kunnen hymnen gezongen worden als de aan Thomas van Aquino toegeschreven hymnen Tantum Ergo ([Laten wij] dus zo), Adoro te devote (ik aanbid U met eerbied) of Panis Angelicus (Brood der Engelen). Ook het Ave Verum Corpus (Gegroet waarachtig Lichaam) kan tijdens de plechtigheid worden gezongen. In stilte Er kan ook sprake zijn van stille aanbidding. Bepaalde contemplatieve kloosterorden kennen de altijddurende aanbidding, waarbij het Allerheiligste via een rooster voortdurend wordt aanbeden.

Vroege geschiedenis
De praktijk om buiten het kader van de Heilige is het Allerheiligste Sacrament te aanbidden, schijnt al sinds het vroege christendom te bestaan. Justinus de Martelaar (100-165), maakt er al melding van, evenals Tertullianus (165-225). De heilige abt Baslius de Grote († 379) maakte er een gewoonte van om het geconsacreerde brood in drieën te breken. Een deel at hij zelf, een ander deel gaf hij aan de monniken terwijl hij een derde deel ter aanbidding plaatste in een gouden duivenbeeld dat boven het altaar hing.

Middeleeuwen
De traditie van de eucharistische aanbidding zou in Italië begonnen zijn met de heilige Franciscus van Assisi (1181-1222). Volgens de heilige Bonaventura raakte Franciscus zelfs dikwijls in extase bij het aanschouwen van het Allerheiligste. Vanaf de 13e eeuw verspreidde het gebruik van de eucharistische aanbidding zich over Europa. Een ware impuls kreeg de aanbidding na de overwinning van Lodewijk VIII op de Katharen in 1226. In Avignon werd het Allerheiligste uit dankbaarheid uitgesteld. Het aantal pelgrims dat daarop afkwam, was zo groot dat besloten werd de uitstelling permanent te maken. De monstrans was in de kathedraal te zien totdat de Franse Revolutie er een einde aan maakte.

Sacramentsdag
Een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de aanbidding van het Allerheiligste is de instelling van Sacramentsdag. Deze gaat terug op de visioenen van de Luikse augustines Juliana van het klooster Mont Cornillon. Vanaf 1209 had deze non mystieke ervaringen. Zij beweerde dat Christus aan haar verschenen was en haar had opgedragen zich in te spannen voor de instelling van Sacramentsdag. De bisschop van Luik geloofde haar en stelde in 1248 dit feest in zijn bisdom in. Een van de aartsdiakens van het bisdom Luik was de latere paus Urbanus IV. Hij was het die op 11 augustus 1264 middels de pauselijke bul Transiturus de hoc mundo beval dat Corpus Christi, zoals het feest toen heette, in de gehele Kerk gevierd moest worden.

Concilie van Trente
De werkelijke tegenwoordigheid van Christus in het sacrament van de Eucharistie was een van de meest uitgesproken conflicten in de tijd van de Reformatie. Tijdens het Concilie van Trente (1545-1563) werd de waarde van dit sacrament opnieuw bevestigd en werd een theologische basis gelegd onder de bestaande praktijk van de eucharistische aanbidding. Ook werden tijdens dit concilie regels vastgesteld met betrekking tot eucharistische processies. Betekenisvol voor de praktijk van de altijddurende aanbidding was de stichting van de Benedictinessen van Altijddurende Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament in 1653. In Nederland kent die gemeenschap nog steeds zes conventen.

Vanaf 19e eeuw
Vanaf de 19e eeuw nam de belangstelling voor de Uitstelling van het Allerheiligste alleen maar toe. Onder invloed van later heiligverklaarden als Johannes Vianney (de pastoor van Ars) en Petrus Julianus Eymard, stichter van de Congregatie van het Allerheiligst Sacrament (ook wel Sacramentijnen genoemd), werd de aanbidding van het Allerheiligste een steeds breder verspreid devotioneel gebruik. In 1881 werd voor het eerst een Internationaal Eucharistisch Congres georganiseerd. Dit was een internationale bijeenkomst van geestelijken en leken, die geheel in het teken stond van de eucharistische aanbidding. Aanvankelijk werden deze bijeenkomsten elk jaar, later om het jaar en tegenwoordig om de vier jaar gehouden, steeds in een andere stad. Het Internationaal Eucharistisch Congres dat in 1924 in Amsterdam plaatsvond, geldt als een hoogtepunt uit het Rijke Roomse Leven.

Tegenwoordige tijd
Verschillende pausen hebben zich in positieve zin uitgelaten over de eucharistische aanbidding. In zijn encycliek Mysterium Fidei (uit 1965) riep paus Paulus VI de bisschoppen op “woorden noch moeite te sparen om de aanbidding van de Eucharistie te bevorderen”. Paus Johannes Paulus II zei iets soortgelijks in diens encycliek Ecclesia de Eucharistia (uit 2003): “De aanbidding van de Eucharistie buiten de Mis is van onschatbare waarde voor het leven van de Kerk. Deze aanbidding is nauw verbonden met de viering van het eucharistische offer. De tegenwoordigheid van Christus onder de heilige gedaanten die na de Mis bewaard worden - aanwezigheid die zolang voortduurt als de gedaanten van brood en wijn intact zijn - komt voort uit de viering van het offer en is gericht op de sacramentele zowel als de geestelijke communie. Het is de taak van de Herders ook met hun persoonlijke getuigenis ertoe aan te moedigen om de eucharistische aanbidding, in het bijzonder de uitstelling van het Allerheiligste Sacrament, alsook de aanbidding voor Christus aanwezig onder de eucharistische gedaanten, te koesteren.”

(bron: Rkk.nl)

Een gift is een periodieke gift als:

• de gift is vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst;
• de bedragen (minstens één keer per jaar) worden overgemaakt naar de ANBI die in de overeenkomst wordt genoemd;
• de bedragen steeds (ongeveer) even groot zijn;
• de bedragen minimaal 5 jaar achter elkaar worden overgemaakt naar dezelfde instelling; en
• de ANBI geen tegenprestatie levert voor de gift.

De periodieke gift eindigt op de einddatum van de overeenkomst (minimaal na 5 jaar) of bij het overlijden van de gever en/of eventueel bij zijn of haar partner. Wanneer de gever onverhoopt werkloos wordt en niet meer aan de minimale looptijd kan voldoen, kan bij de Belastingdienst een vrijstelling worden aangevraagd en hoeft het fiscale voordeel niet te worden terugbetaald.

ANBI-status
De Rooms Katholieke Kerk en parochies hebben een ANBI-status.

Huidige toezeggingen voor de kerkbalans lenen zich uitstekend om omgezet te worden naar een overeenkomst voor een periodieke gift. Neem hiervoor contact op met de penningmeester.

Fiscaal voordeel
Het fiscale voordeel is afhankelijk van de hoogte van de gift en het inkomen van de gever en zijn of haar partner. Op de website: www.berekenhet.nl/giften/periodieke-giften.html kan men het fiscale voordeel berekenen. Overigens hangt dat voordeel ook samen met het bedrag aan normale giften. Is dat gelijk of hoger dan 1 procent van het verzamelinkomen, dan is er nauwelijks of geen belastingvoordeel.

Uiteraard levert het de parochie pas voordeel op wanneer de gever het fiscale voordeel geheel of gedeeltelijk ten goede laat komen aan de parochie. Nu de kosten voor een notaris kunnen worden voorkomen, levert elke euro die meer gegeven wordt een direct voordeel op. In de praktijk zal het vanaf een bijdrage van circa € 150 per jaar de moeite lonen.

Deelname Formulier
Via de website van de belastingdienst kunt het formulier downloaden en op uw computer invullen. Het RSNI nummer van onze parochie H.Vitus en H.Willibrord is 1942645. U vult het formulier in met uitzondering van vraag 4b en vraag 7 en ondertekend het. Als u dan met de Penningmeester contact opneemt kan het afgerond worden

Voor meer informatie of hulp kunt u contact op nemen met de penningmeester.