Priesterwijding in Haarlem:

Eerste Heilige Mis in Volendam:

Bij ernstige zieke migranten en vluchtelingen heb ik dikwijls deze vorm van zelfontdekking moeten begeleiden. Het zijn momenten waar je samen in de ziel van je medemens kijkt, maar ook in jezelf , niet alleen de vragen stellen maar ze ook beantwoorden. Jonge mensen, tussen de zestien en de dertig, vol energie, op weg naar een betere wereld, geveld door het noodlot van ziekte of uitputting zagen hun dromen in het niets verdwijnen, zagen hun luchtkastelen in elkaar vallen als kaartenhuizen. Ze bevonden zich dan in de noodzaak om aan hun ouders en vrienden te bekennen dat alles wat ze geprojecteerd hadden op niets was uitgelopen. (Zie in het Evangelie het verhaal over de Verloren Zoon) Het gaat dan over verkwanselde tijd en vergane glorie! Bij hun begrafenissen is het dan ook niet zeldzaam dat moeder, vanaf duizenden en duizenden kilometers ver, haar overleden zoon of dochter, via een mobieltje, dat op de kist ligt, geëmotioneerd toespreekt. Die treurige momenten breken mijzelf iedere keer weer het hart van emotie!

Bij mijn werk met gehandicapten ging het ook altijd over de waardigheid van ieder mens zoals hij is in zich zelf!  Jezelf accepteren en je laten accepter in de gemeenschap, net als ieder ander, is een enorme opgave. Hun ogen, die mij dikwijls hulpbehoevend aanstaarden, zijn ook nu nog aanwezig in mijn geest. Ik zal ze nooit vergeten! Ogen die vroegen om erkenning, om respect en liefde, om bestaansrecht! Het was een uitdaging en tegelijker tijd een fantastisch avontuur om met hen op weg te gaan en zo met hen te mogen meevechten naar de zin van het bestaan!.

Maar ook in de dialoog met andere opvattingen, culturen en geloof, zijn we verplicht om iedere keer weer onze eigen mening in de weegschaal te zetten. Ja, zelfs in de "waagschaal  te zetten". Durven je zekerheden te verlaten en zo  toch je geloof te bevestigen! Het nodigt ons keer op keer uit om na te denken over wie en wat we zijn, te zoeken naar wegen die ons leiden naar de essentie  van het leven en van het geloof in een Schepper, een hoger Wezen!. De wereld actualiteit van vandaag van oorlog, aanslagen en iedere soort van agressie, dwingt ons om na te denken over de grondwaarden van ons bestaan. Wie zijn we en waar gaan we naar toe?

 Wij zijn geneigd ons af te vragen tot hoe ver we kunnen gaan in de ontmoeting met de ander.  Is hij wel te vertrouwen? Doet hij zich niet mooier voor als hij in werkelijkheid is? Draagt hij geen masker? Wij denken dan: Kijk maar eens wat er allemaal gebeurt! Wij vergeten dan maar al te gauw dat het inderdaad gaat om mensen, waarvan een zekere categorie willens en wetens ons hun visie willen opleggen, wij weten dat ze dat ook doen ten opzichte van hun eigen geloofsgenoten, maar dat er ook vele anderen zijn die een lange en moeilijke weg gaan om de ander te ontmoeten. Respect voor de persoonlijke overtuiging en manier van doen vraagt een voortdurende strijd in iedere menselijk gemeenschap. Treffende voorbeelden daar van zijn de onlangs gehouden debatten over de opname van vluchtelingen in onze landen en gemeenten. Maar we kennen ook allemaal gevallen in de recente geschiedenis van personen die "in de ban" werden gedaan vanwege hun "afwijkende" opvattingen of geloof. Trouwens vele vluchtelingen zijn op pad gegaan juist omdat hun verschillende meningen niet geaccepteerd werden door de anderen! Heel dikwijls verschuilt een samenleving zich achter dogma's en taboes! Of zoals we zo mooi weten te zeggen: "Normen en Waarden" van onze gevestigde maatschappij.

Toch zou je kunnen stellen dat een gemeenschap aan waarde en diepgang  wint naarmate ieder lid binnen die gemeenschap zich zelf kan zijn en tegelijkertijd opent staat voor iedere andere mening.  Je zou kunnen zeggen dat op die manier ieder van ons vollediger mens kan zijn. Natuurlijk houdt dit ook in dat een ieder, om samen te kunnen werken en leven "water bij de wijn doet" en weet te accepteren dat ook hij niet de"eeuwige waarheid" in pacht heeft.

Nog niet zolang geleden werd ik ernstig ziek en moest ik een zware operatie ondergaan.  De moslim mensen om mij heen waren diep bezorgd en vroegen zich in paniek af, of ik het er wel levend vanaf zou brengen. Ze baden net zo veel, of misschien wel meer, als mijn christelijke vrienden en confraters. Ja sommigen zijn zelfs enkele dagen komen kamperen voor het ziekenhuis, om maar dicht bij mij te zijn.

In de donkere jaren 1990 werden vele moslims vermoord en een aantal buitenlandse christenen, priesters en missionarissen. Wijzelf moesten een keuze maken: van blijven of naar elders vertrekken, naar veiliger oorden. Het merendeel van ons besloot  om te blijven en trouw te blijven aan de in het nauw gedreven bevolking. Maar deze keuze hebben we gemaakt juist omdat we samen op weg wilden zijn naar een andere wereld van begrip en verdraagzaamheid. Het testament van de prior van de trappisten gemeenschap van Tibhirine is een sprekend voorbeeld  van  die relatie. Maar ook de begrafenis van onze vier vermoordde confraters in Tizi –Ouzou waar duizenden en duizenden moslims de straat op gingen om te proclameren: "Waarlijk dit waren mensen van God, in wie wij ons vertouwen hadden gesteld." (denk aan  de Centurion onder het kruis bij de dood van Jezus) Een mooier compliment hadden ze niet kunnen bedenken.

Mijmerend over onze roeping en toekomst kan ik mij niet onthouden verwonderd te zijn en mijzelf af te vragen:

 1/ Hoe is het mogelijk dat wij als "Missionaris van Afrika" ons niet meer aangesproken voelen door die enorme vluchtelingen stroom die naar Europa vloeit, de enorme ellende die wij op onze televisie beelden zien, mensen die omkomen en/of verdrinken in de zee of in de woestijn. Wat zijn de oorzaken en wat doen we er aan? Wat is onze politieke houding en engagement dààr waar we ons bevinden. Hoe denken wij over gerechtigheid en vrede? Wat is onze persoonlijke houding?

2/ Hoe is het mogelijk dat wij als "Missionaris van Afrika" ons niet meer aangesproken voelen door de wreedheid van de aanslagen van Moslimradicalen? Wij die vanaf het begin van onze stichting "de dialoog met de Islam" willen bevorderen, wat doen we eraan, wat is onze engagement van vandaag? Doen we moeite om jongeren te enthousiasmeren om deze weg bevorderen?

Ja, onze roeping is vandaag aan de dag urgenter dan ooit tevoren. "Neem UW Pelgrims stok op en ga op weg, want "het te ploegen land" is groot en arbeiders zijn er weinig

Br. Jan Heuft, wp. Algiers de 11^de juni 2017.

In dit pinksternummer kunt u lezen over:

• Op Pinksteren vieren we de ‘uitstorting’ van de heilige Geest. Maar er zijn ook vele lokale gewoonten en gebruiken, zoals Luilak of Pinksterdrie. Wat is hun oorsprong, en wat betekenen ze?
• De Kerkengek neemt ons mee naar Santpoort en Driehuis, en beschouwt de Velsertunnel...
• Op 17 juni komen honderden vormelingen uit ons bisdom naar de kathedraal voor de Bavodag. Dit bijzondere fenomeen bestaat nu 25 jaar. Wat gebeurt er, en wat zijn de vruchten?
• Rond Pinksteren organiseren katholieken en protestanten op veel plaatsten gezamenlijke vieringen. Geert van Dartel, actief op het gebied van de oecumene, beziet de stand van zaken in Nederland. “Een boeiend en levendig werkterrein.”
• Het regelen van de bloemen in de kerk is een kunst op zich, zo blijkt in Wijk aan Zee. En in de Amsterdamse Kalverstraat ontmoeten we een kerkwacht die na jarenlange afwezigheid de Kerk heeft teruggevonden. Van beiden een portretje in ‘Wat ik doe...’.
• Dit jaar is het 375 jaar geleden dat Kevelaer – net over de grens bij Venlo – een Mariastad werd. Nu wordt het wel ‘Nederlands grootste bedevaart­plaats’ genoemd. Wat maakt Kevelaer zo bijzonder?
• En natuurlijk het Woord van de Bisschop!

In de begroting voor 2017 is een bedrag aan kerkbalans bijdragen van parochianen opgenomen van € 68.000. Na telling van de ontvangen toezeggingen hebben we voor € 42.881 aan toegezegde bijdragen (2016: € 45.710 / 2015: € 54.455).  Wij willen iedereen voor hun (toegezegde) bijdrage bedanken. Zoals u in de rest van het artikel kunt zien krijgen we gelukkig ieder jaar meer binnen dan toegezegd, en dat is hard nodig. Hierop hopen wij ook weer dit jaar.

In de afgelopen jaren hebben we van de parochianen de volgende kerkbalans bijdragen ontvangen:

In de begroting voor 2017 is er sprake van een tekort van
€ 52.475 in de exploitatie (oa. doordat we dit jaar een extra diaken moeten verlonen binnen de regio). Aan totale uitgaven voor de parochie is in de begroting een bedrag opgenomen van
€ 221.075.

Uw onmisbare bijdrage voor 2017 kunt u overmaken op rekening NL34 INGB 0000 5150 60 t.n.v. Kerkbalans H. Vitus en H. Willibrord, Hilversum

De bijdrage aan de kerkbalans komt geheel ten goede aan onze eigen parochiegemeenschap.

Video

We hebben een korte video gemaakt met een impressie van het kamp. Bekijk hem gerust even en meld je aan.

U kunt uw tieners aanmelden via zusters@olvternood.nl. Vermeld bij het aanmelden voor- en achternaam, geboortedatum en zijn of haar e-mailadres.

Info

Bisdom Haarlem-Amsterdam organiseert in 2017 een tienerkamp voor tieners van 12 t/m 15 jaar. Het kamp zal plaatsvinden van donderdag 3 t/m maandag 7 augustus op het heiligdom in Heiloo. Vijf dagen lang met ruim 35 tieners op kamp. Leer nieuwe vrienden kennen, stel je vragen over het geloof en neem deel aan een actief en geweldig programma in en om het heiligdom.

Je gaat samen met leeftijdsgenoten en vrienden een onvergetelijke tijd te beleven. Een programma vol sport en spel, de natuur in, een speciale activiteit, een bonte avond en nog veel meer. Dit kamp nemen we in het bijzonder we tijd voor en met God. Kom in beweging en ga op weg met Hem! Vind jouw eigen unieke talenten en stel je vragen aan God, het geloof en de kerk!

Nieuw!

Ben je al vaker geweest en wil je een extra stap zetten en meer uit jezelf en het geloof halen? Geef je op met het codewoord: ‘moving on’!

Vragen

Neem voor vragen over het tienerkamp contact op met Matthijs Jansen van het jongerenpastoraat.

• Tel: 023-5112635
• Mail: m.jansen@bisdomhaarlem-amsterdam.nl

Details

Kosten €250,- p.p. voor de reis (busjes), camping en eten in Taizé,

Organisatie: jongerenwerker regio Laren, Blaricum, Huizen, Hilversum en KAN parochies,

Opgeven of meer weten? Mail dan naar mauricelagemaat@gmail.com,

Een week Taizé = een bijzondere ervaring, onvergetelijke herinneringen en heel veel nieuwe vrienden.

Zondag 14 mei om 11:00 uur (na de viering van 09:30 uur) is er een informatie-bijeenkomst (duur 30 minuten) over de jongerenreis naar Taizé deze zomer. Locatie Emmaus kerk.

Om niveaugericht te kunnen werken, worden de volwassenen, tieners en kinderen, opgedeeld in leeftijdsgroepen van:
Volwassen: Geloofseducatie o.l.v. zuster/priester/gastspreker
0 - 3 jaar: Oppas, o.l.v. vrijwilligers
4 - 7 jaar: Kindercatechese
8 - 12 jaar: Geloofseducatie voor kinderen o.l.v. zuster
13 - 17 jaar: Jonge tieners o.l.v. zuster/priester

Het Missionair Centrum 'Het Julianaklooster' heeft met de vele ruimten de mogelijkheid om groepsgewijs onderricht te geven en aan ouders en aan kinderen en tieners.
Dit is mede mogelijk, daar het Missionair Centrum beschikt over drie daartoe opgeleide religieuzen, een pater, een rector, een kapelaan en vrijwilligers die op de allerkleinsten kunnen passen.
Meestal komen er ongeveer 60-80 mensen, maar meer is natuurlijk altijd welkom!

Programma Gezinsdagen

Het dagprogramma ziet er als volgt uit (sommige tijden bij benadering):
- 10:30 uur: Eucharistieviering met kindernevendienst en oppas in de Bedevaartkapel (de eucharistieviering kan natuurlijk ook in de eigen parochie worden gevolgd.)
- 12:00 uur: Warme maaltijd in het Missionair Centrum (voormalig Julianaklooster)
- 13:00 uur: Educatief programma voor alle deelnemers in de verschillende groepen
- 14:30 uur: Korte, gezamenlijke afsluitende gebedsviering in de voormalige kloosterkapel

Kosten Gezinsdagen
Om te voorkomen dat, zeker in deze tijd, eventuele kosten een belemmering zouden kunnen zijn om naar de Gezinsdagen te komen, zullen er geen kosten in rekening worden gebracht. Wel is er de gelegenheid om anoniem een vrijwillige bijdrage te leveren in een daarvoor bestemde collectebus.

Aanmelding Gezinsdagen
Voor informatie en opgave bel met de zusters via tel. 072 737 0085 of het secretariaat via tel. 072 505 1288. Ook kunt u contact met ons opnemen via het volgende e-mail adres: familiedagen@olvternood.nl Wij hopen deze vormende en gezellige dagen met u te mogen beleven, in Diocesaan Missionair Centrum 'Het Julianaklooster', grenzend aan de Bedevaartplaats van Onze Lieve Vrouw ter Nood.

Een gift is een periodieke gift als:

• de gift is vastgelegd in een schriftelijke overeenkomst;
• de bedragen (minstens één keer per jaar) worden overgemaakt naar de ANBI die in de overeenkomst wordt genoemd;
• de bedragen steeds (ongeveer) even groot zijn;
• de bedragen minimaal 5 jaar achter elkaar worden overgemaakt naar dezelfde instelling; en
• de ANBI geen tegenprestatie levert voor de gift.

De periodieke gift eindigt op de einddatum van de overeenkomst (minimaal na 5 jaar) of bij het overlijden van de gever en/of eventueel bij zijn of haar partner. Wanneer de gever onverhoopt werkloos wordt en niet meer aan de minimale looptijd kan voldoen, kan bij de Belastingdienst een vrijstelling worden aangevraagd en hoeft het fiscale voordeel niet te worden terugbetaald.

ANBI-status
De Rooms Katholieke Kerk en parochies hebben een ANBI-status.

Huidige toezeggingen voor de kerkbalans lenen zich uitstekend om omgezet te worden naar een overeenkomst voor een periodieke gift. Neem hiervoor contact op met de penningmeester.

Fiscaal voordeel
Het fiscale voordeel is afhankelijk van de hoogte van de gift en het inkomen van de gever en zijn of haar partner. Op de website: www.berekenhet.nl/giften/periodieke-giften.html kan men het fiscale voordeel berekenen. Overigens hangt dat voordeel ook samen met het bedrag aan normale giften. Is dat gelijk of hoger dan 1 procent van het verzamelinkomen, dan is er nauwelijks of geen belastingvoordeel.

Uiteraard levert het de parochie pas voordeel op wanneer de gever het fiscale voordeel geheel of gedeeltelijk ten goede laat komen aan de parochie. Nu de kosten voor een notaris kunnen worden voorkomen, levert elke euro die meer gegeven wordt een direct voordeel op. In de praktijk zal het vanaf een bijdrage van circa € 150 per jaar de moeite lonen.

Deelname Formulier
Via de website van de belastingdienst kunt het formulier downloaden en op uw computer invullen. Het RSNI nummer van onze parochie H.Vitus en H.Willibrord is 1942645. U vult het formulier in met uitzondering van vraag 4b en vraag 7 en ondertekend het. Als u dan met de Penningmeester contact opneemt kan het afgerond worden

Voor meer informatie of hulp kunt u contact op nemen met de penningmeester.

De aangepaste vertaling van het Gebed des Heren

“Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren,
en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.”

Decennia lang bleek het niet mogelijk om tot een gezamenlijke tekst van het Onze Vader te komen voor het Nederlandse taalgebied. Dankzij een gezamenlijke commissie (Commissio mixta), van Nederland en Vlaanderen voor de nieuwe vertalingen van meerdere liturgische teksten, is er nu wel een aangepaste versie van het Gebed des Heren. Daaraan hebben zowel de Nederlandse en Belgische Bisschoppen­confe­renties, alsook de Romeinse Congregatie voor de Eredienst hun goedkeuring verleend.

Geplastificeerde gebedskaartjes met de nieuwe vertaling van het Onze Vader zijn beschikbaar via de Nationale Raad voor liturgie. De NRL zal van de herziene vertaling van het Onze Vader bovendien enkele toonzettingen beschikbaar stellen, die na de vakantieperiode (zomer) van dit jaar al kunnen worden ingestudeerd door de zangkoren. Op dezelfde website staat een toelichting op de nieuwe vertaling.

• Nationale Raad voor Liturgie - gebedskaartjes
• Toelichting bij de nieuwe versie van het Onze Vader

(bron: srkk)

Beste Parochianen en Vrienden van de Vituskerk,

Graag informeren wij u over een belangrijk restauratieproject in onze Vituskerk, dat de komende jaren gaat plaatsvinden. We hebben uw hulp hiervoor hard nodig en hopen dat u dit project wilt ondersteunen. 

Na de omvangrijke restauratie van het prachtige Vitus kerkgebouw hebben we de aandacht verlegd naar het interieur van de kerk.  Vorig jaar bijvoorbeeld hebben we geld gevraagd voor de houtsnijwerken van het hoogaltaar.  Deze werken zijn inmiddels bij de meubelmaker die er hard mee aan de slag is. Hopelijk nog voor de kerstdagen zijn de panelen weer in volle glorie terug en op een mooie plaats te bewonderen in de kerk.

Nu staan we voor een groot project dat in de komende jaren aangepakt moet worden: Het grote orgel in de kerk. U heeft het in de vieringen misschien nog niet zo gemerkt maar ons 'Van den Brink' orgel is dringend aan groot onderhoud toe.

Dit orgel zelf en onderdelen ervan zijn ouder dan onze Vituskerk. Abraham Meere bouwde in 1786 een instrument voor de schuilkerk, waarin de Heilige Vitus parochie was ondergebracht. In 1859 maakte de Amsterdamse orgelmaker Leonardus van den Brink een nieuw instrument, waarin hij orgelpijpen van het Meere orgel hergebruikte. Dit orgel is in 1893 geplaatst in de toen nieuwgebouwde Vituskerk en in 1969 op zijn huidige plek gezet.

Het kerkbestuur is al een aantal jaren bezig met het treffen van voorbereidingen voor de restauratie. Een expert van de KKOR (Katholieke Klokken en Orgelraad) heeft een uitgebreide analyse gedaan en een rapport opgesteld. Inmiddels is een erkend orgelrestauratiebedrijf geselecteerd. Het orgel zal uit elkaar gehaald  en gerepareerd waar nodig worden. Het instrument zal helaas een langere periode buiten gebruik zijn. 

Deze restauratie zal een investering vergen van maar liefst Eur 155.000. We hebben bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE), de Provincie Noord-Holland en verschillende fondsen natuurlijk reeds subsidieaanvragen ingediend, maar we zullen zelf als Parochie ook een flink deel moeten bijdragen. 

Reden om dan ook dit jaar (en volgend jaar) een verzoek doen op uw hulpvaardigheid zodat we dit klinkende monument, want ook het orgel is een rijksmonument, weer in goede staat kunnen brengen. 

Onze Vituskerk heeft een geheel eigen traditie m.b.t. orgel en zang, de muziek is een geïntegreerd onderdeel van het geheel van de liturgie. Ieder van ons heeft herinneringen aan mooie en dierbare momenten in ons leven, waarin de orgelmuziek, zang en liturgie ons hebben geraakt.

Wij hopen dan ook dat wij met uw steun de komende jaren het Van den Brinkorgel kunnen restaureren en dat het op die manier mag blijven bijdragen aan onze geloofsbeleving tijdens de vieringen.

Met dank en groet,

Stichting Restauratie Rijksmonument Vituskerk Hilversum 

U kunt uw bijdrage overmaken op rekening  
NL35 RABO 0328 2100 80 
t.n.v. Restauratie R.K. St. Vitus Hilversum

De stichting is een ANBI dus u kunt uw bijdrage aftrekken bij de belastingaangifte.
Alle bedragen komen geheel ten goede aan het project. 

Eucharistische aanbidding is een gebedsvorm binnen de Katholieke Kerk waarbij het Allerheiligste wordt aanbeden. Vaak gebeurt dat geknield voor een Hostie in een monstrans op een altaar.

Vorm
Bij de eucharistische aanbidding wordt vaak een geconsacreerde hostie in een monstrans op het altaar uitgesteld. De monstrans wordt daarbij doorgaans geflankeerd door brandende kaarsen.

Hymnen
Tijdens de aanbidding kunnen hymnen gezongen worden als de aan Thomas van Aquino toegeschreven hymnen Tantum Ergo ([Laten wij] dus zo), Adoro te devote (ik aanbid U met eerbied) of Panis Angelicus (Brood der Engelen). Ook het Ave Verum Corpus (Gegroet waarachtig Lichaam) kan tijdens de plechtigheid worden gezongen. In stilte Er kan ook sprake zijn van stille aanbidding. Bepaalde contemplatieve kloosterorden kennen de altijddurende aanbidding, waarbij het Allerheiligste in ploegendiensten voortdurend wordt aanbeden.

Vroege geschiedenis
De praktijk om buiten het kader van de Heilige is het Allerheiligste Sacrament te aanbidden, schijnt al sinds het vroege christendom te bestaan. Justinus de Martelaar (100-165), maakt er al melding van, evenals Tertullianus (165-225). De heilige abt Baslius de Grote († 379) maakte er een gewoonte van om het geconsacreerde brood in drieën te breken. Een deel at hij zelf, een ander deel gaf hij aan de monniken terwijl hij een derde deel ter aanbidding plaatste in een gouden duivenbeeld dat boven het altaar hing.

Middeleeuwen
De traditie van de eucharistische aanbidding zou in Italië begonnen zijn met de heilige Franciscus van Assisi (1181-1222). Volgens de heilige Bonaventura raakte Franciscus zelfs dikwijls in extase bij het aanschouwen van het Allerheiligste. Vanaf de 13e eeuw verspreidde het gebruik van de eucharistische aanbidding zich over Europa. Een ware impuls kreeg de aanbidding na de overwinning van Lodewijk VIII op de Katharen in 1226. In Avignon werd het Allerheiligste uit dankbaarheid uitgesteld. Het aantal pelgrims dat daarop afkwam, was zo groot dat besloten werd de uitstelling permanent te maken. De monstrans was in de kathedraal te zien totdat de Franse Revolutie er een einde aan maakte.

Sacramentsdag
Een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de aanbidding van het Allerheiligste is de instelling van Sacramentsdag. Deze gaat terug op de visioenen van de Luikse augustines Juliana van het klooster Mont Cornillon. Vanaf 1209 had deze non mystieke ervaringen. Zij beweerde dat Christus aan haar verschenen was en haar had opgedragen zich in te spannen voor de instelling van Sacramentsdag. De bisschop van Luik geloofde haar en stelde in 1248 dit feest in zijn bisdom in. Een van de aartsdiakens van het bisdom Luik was de latere paus Urbanus IV. Hij was het die op 11 augustus 1264 middels de pauselijke bul Transiturus de hoc mundo beval dat Corpus Christi, zoals het feest toen heette, in de gehele Kerk gevierd moest worden.

Concilie van Trente
De werkelijke tegenwoordigheid van Christus in het sacrament van de Eucharistie was een van de meest uitgesproken conflicten in de tijd van de Reformatie. Tijdens het Concilie van Trente (1545-1563) werd de waarde van dit sacrament opnieuw bevestigd en werd een theologische basis gelegd onder de bestaande praktijk van de eucharistische aanbidding. Ook werden tijdens dit concilie regels vastgesteld met betrekking tot eucharistische processies. Betekenisvol voor de praktijk van de altijddurende aanbidding was de stichting van de Benedictinessen van Altijddurende Aanbidding van het Allerheiligste Sacrament in 1653. In Nederland kent die gemeenschap nog steeds zes conventen.

Vanaf 19e eeuw
Vanaf de 19e eeuw nam de belangstelling voor de Uitstelling van het Allerheiligste alleen maar toe. Onder invloed van later heiligverklaarden als Johannes Vianney (de pastoor van Ars) en Petrus Julianus Eymard, stichter van de Congregatie van het Allerheiligst Sacrament (ook wel Sacramentijnen genoemd), werd de aanbidding van het Allerheiligste een steeds breder verspreid devotioneel gebruik. In 1881 werd voor het eerst een Internationaal Eucharistisch Congres georganiseerd. Dit was een internationale bijeenkomst van geestelijken en leken, die geheel in het teken stond van de eucharistische aanbidding. Aanvankelijk werden deze bijeenkomsten elk jaar, later om het jaar en tegenwoordig om de vier jaar gehouden, steeds in een andere stad. Het Internationaal Eucharistisch Congres dat in 1924 in Amsterdam plaatsvond, geldt als een hoogtepunt uit het Rijke Roomse Leven.

Tegenwoordige tijd
Verschillende pausen hebben zich in positieve zin uitgelaten over de eucharistische aanbidding. In zijn encycliek Mysterium Fidei (uit 1965) riep paus Paulus VI de bisschoppen op “woorden noch moeite te sparen om de aanbidding van de Eucharistie te bevorderen”. Paus Johannes Paulus II zei iets soortgelijks in diens encycliek Ecclesia de Eucharistia (uit 2003): “De aanbidding van de Eucharistie buiten de Mis is van onschatbare waarde voor het leven van de Kerk. Deze aanbidding is nauw verbonden met de viering van het eucharistische offer. De tegenwoordigheid van Christus onder de heilige gedaanten die na de Mis bewaard worden - aanwezigheid die zolang voortduurt als de gedaanten van brood en wijn intact zijn - komt voort uit de viering van het offer en is gericht op de sacramentele zowel als de geestelijke communie. Het is de taak van de Herders ook met hun persoonlijke getuigenis ertoe aan te moedigen om de eucharistische aanbidding, in het bijzonder de uitstelling van het Allerheiligste Sacrament, alsook de aanbidding voor Christus aanwezig onder de eucharistische gedaanten, te koesteren.”

(bron: Rkk.nl)