Lezingen van de Dag

Geloof mij, de dag zal komen – spreekt de Heer – dat ik aan Davids stam een rechtmatige telg laat ontspruiten, die als koning een wijs beleid zal voeren en die in het land recht en gerechtigheid zal handhaven. Dan wordt Juda verlost en zal Israël in vrede leven. Zijn naam zal zijn “De Heer is onze gerechtigheid”. Daarom, de dag zal komen – spreekt de Heer – dat er niet meer wordt gezegd: “Zo waar de Heer leeft, die het volk van Israël uit Egypte heeft bevrijd,” maar: “Zo waar de Heer leeft, die de nakomelingen van Israël uit het land van het Noorden heeft bevrijd en uit de andere landen waarheen hij hen verbannen had.” Dan zullen ze weer in hun eigen land wonen.’

Geef, o God, uw wetten aan de koning, uw gerechtigheid aan de koningszoon. Moge hij uw volk rechtvaardig besturen, uw arme volk naar recht en wet. Hij zal bevrijden wie arm is en om hulp roept, wie zwak is en geen helper heeft. Hij ontfermt zich over weerlozen en armen, wie arm is, redt Hij het leven. Geprezen zij God, de Heer, de God van Israël. Hij doet wonderen, hij alleen. Geprezen zij zijn luisterrijke naam, voor eeuwig. Moge zijn luister heel de aarde vervullen.

De geboorte van Jezus Christus vond plaats op deze wijze. Toen zijn moeder Maria ver­loofd was met Jozef, bleek zij, voor­dat ze gingen samenwo­nen, zwanger van de heilige Geest. Omdat Jozef, haar man, rechtschapen was en haar niet in opspraak wilde brengen, dacht hij er over in stilte van haar te scheiden. Ter­wijl hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een engel van de Heer die tot hem sprak: 'Jozef, zoon van David, wees niet bevreesd Maria, uw vrouw, tot u te nemen; het kind in haar schoot is van de heilige Geest. Zij zal een zoon ter wereld brengen die gij Jezus moet noemen, want Hij zal zijn volk redden uit hun zonden.' Dit alles is geschied, opdat vervuld zou worden wat de Heer gesproken heeft door de pro­feet, die zegt: Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon ter wereld brengen en men zal Hem de naam Immanuel geven. Dat is de ver­taling: God met ons. Ontwaakt uit de slaap deed Jozef zoals de engel van de Heer hem bevolen had en nam zijn vrouw tot zich.

       Aan het begin van deze pelgrimstocht ontmoet het geloof van Maria het geloof van Jozef. Elisabeth zei van de Moeder van de Verlosser: "Zalig zij die gelooft heeft" (Lc 1,45). Deze zaligspreking kan men in zekere zin ook toepassen op Jozef, want hij antwoordde bevestigend op het woord van God, toen dit hem op dat beslissende ogenblik werd meegedeeld. Weliswaar antwoordde Jozef niet op de boodschap van de engel zoals Maria, maar hij "deed zoals de engel hem bevolen had en nam zijn vrouw tot zich". Wat hij deed is zuivere "gehoorzaamheid van het geloof" (Rm 1,5).        Men kan zeggen dat wat Jozef deed hem op zeer bijzondere wijze verenigde met het geloof van Maria: wat zij reeds aangenomen had bij de aankondiging, aanvaardde hij als waarheid die van God kwam. Het Vaticaans Concilie II zegt: "Aan de openbarende God moet de mens 'de gehoorzaamheid van het geloof' betonen, waardoor hij zich geheel vrij aan God toevertrouwt door 'volledige onderdanigheid van verstand en wil jegens de openbarende God' te bewijzen en vrijwillig in te stemmen met de door God geschonken openbaring" (Dei Verbum, 5). Deze zin, die het wezen zelf van het geloof raakt, is volmaakt van toepassing op Jozef van Nazareth.       Hij werd dus een uitzonderlijke hoeder van het mysterie dat "van eeuwigheid verborgen was in God" (Ef 3,9), zoals Maria het werd op dat beslissende ogenblik, dat de apostel "de volheid van de tijd" heeft genoemd, toen "God zijn Zoon gezonden heeft, geboren uit een vrouw" om "hen die onder de wet stonden te bevrijden", opdat zij "de rang van zonen zouden verkrijgen" (Gal 4,4-5). (...) Samen met Maria is Jozef de eerste hoeder van dit goddelijk mysterie. (...)  Als men de tekst van beide evangelisten Mattheüs en Lucas voor ogen houdt, kan men ook zeggen dat Jozef als eerste deel neemt aan het geloof van de Moeder van God en zo zijn vrouw steunt in het geloof in de goddelijke boodschap. Hij is ook door God als eerste op de weg van de pelgrimstocht van het geloof van Maria geplaatst. (...) Jozef zal zijn persoonlijke pelgrimstocht van het geloof het eerst afgelegd hebben. (…) Toch volgt de geloofsweg van Jozef dezelfde richting.

Kom hier en luister, zonen van Jakob, luister naar Israël, je vader. Juda, jou zullen je broers bejubelen, voor jou buigt de vijand de nek, voor jou zullen mijn zonen zich buigen. Sterk als een jonge leeuw ben jij, je verovert je prooi, mijn zoon, en keert naar je leger terug. Juda gaat liggen als een leeuw, vol majesteit vlijt hij zich neer – wie zou hem durven wekken? In Juda’s handen zal de scepter blijven, tussen zijn voeten de heersersstaf, totdat hij komt die er recht op heeft, die alle volken zullen dienen.