Terwijl een diepe stilte alles omgaf en de nacht in zijn snelle loop halverwege was gekomen, kwam uw alvermogend woord van zijn koningstroon in de hemel en sprong hij als een grimmig krijgsman midden in het onzalige land. Hij droeg een scherp zwaard, uw ondubbelzinnig bevel; hij stelde zich op en verspreidde overal de dood; hij raakte de hemel, terwijl hij op de aarde stond. Want heel de schepping werd in haar eigen aard weer opnieuw gevormd, in gehoorzaamheid aan uw bevelen, opdat uw zonen zonder letsel behouden zouden blijven. Men zag de wolk de legerplaats overschaduwen en droog land oprijzen waar tevoren water stond: de Rode Zee werd een welgebaande weg, de wilde branding een grazige vlakte. Zij die door uw hand werden beschut, trokken daar met heel hun volk doorheen, na wonderbaarlijke tekenen aanschouwd te hebben. Zij weidden daar als paarden en huppelden er als lammeren, terwijl zij de lof zongen van U, Heer, hun Redder.
Bezingt de Heer en tokkelt de snaren voor Hem, verhaalt al zijn wondere werken. Gaat groot op de heilige Naam van de Heer, verheugt u, gij die Hem aanhangt. Hij sloeg de eerstgeborenen neer, Hij doodde hun oudste zonen. Toen voerde Hij zijn volk gaan met zilver en goud, geen man hoefde achter te blijven. De Heer was indachtig zijn heilig woord, tot Abraham eenmaal gesproken. Hij leidde zijn volk met vreugde weg, zijn uitverkorenen onder gejuich.
In die tijd leerde Jezus zijn leerlingen in een gelijkenis dat zij steeds moesten bidden en daarin niet versagen. Hij zei: 'Er was eens in een zekere stad een rechter, die zich om God noch gebod bekommerde. Er was ook een weduwe in die stad die herhaaldelijk bij hem kwam met het verzoek: Verschaf mij recht ten opzichte van mijn tegenstander. Een tijdlang wilde hij niet, maar daarna zei hij bij zichzelf: Al bekommer ik mij om God noch gebod, toch zal ik die weduwe recht verschaffen om niet langer geplaagd te worden door haar eindeloze bezoeken.' En de Heer sprak: 'Hoort wat de onrechtvaardige rechter zegt! Zou God dan geen recht verschaffen aan zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen en naar wie Hij genadig luistert? Ik zeg u: Hij zal hun spoedig recht verschaffen. Maar: zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden?'
In gebed en smeekbede zullen wij vragen dat Hij die alles bestuurt, het getelde aantal van zijn uitverkorenen ongeschonden bewaart over de hele wereld, door zijn geliefde Zoon, Jezus Christus. In Hem heeft Hij ons geroepen uit de duisternis tot het licht, uit onwetendheid tot de kennis van zijn heerlijkheid, opdat wij, Heer, onze hoop zouden stellen op uw naam, want die is het fundament van heel de schepping. (…) Door uw werken hebt U, Heer, Schepper van het heelal, de eeuwige orde van de wereld geopenbaard. U blijft dezelfde door alle generaties heen: rechtvaardig in uw oordelen, bewonderenswaardig in kracht en majesteit, vol wijsheid in uw schepping, verstandig in het bevestigen van al wat bestaat. U openbaart uw goedheid aan alle zichtbare dingen, uw trouw aan wie op U vertrouwen, U, de barmhartige, de medelijdende. Vergeef ons onze overtredingen, onze fouten, onze valpartijen, onze zwakheden. Reken de zonden van uw dienaren en dienaressen niet toe, maar reinig ons in het bad van uw waarheid, en richt onze stappen, opdat wij wandelen in heiligheid van hart, en doen wat goed en aangenaam is in uw ogen en in de ogen van onze leiders. Ja, Meester, laat uw gelaat over ons stralen, om ons al het goede te schenken in vrede, om ons te beschermen met uw machtige hand, ons te bevrijden van elk kwaad door de kracht van uw arm en ons te behoeden voor de onrechtvaardige haat van onze vijanden. Schenk ons, evenals alle bewoners van de aarde, Heer, eensgezindheid en vrede, zoals U dat eens deed voor onze vaderen, toen zij U met vrome toewijding, vertrouwen en oprechtheid van hart aanriepen.
Van nature onwijs zijn alle mensen, die met onwetendheid over God behept zijn, en die niet in staat zijn geweest uit de zichtbare goederen Hem te kennen die is en evenmin door het beschouwen van de werken de kunstenaar hebben leren kennen, maar die of het vuur of de wind of de snel bewegende lucht of de sterrenhemel of het onstuimige water of de lichten aan de hemel zijn gaan houden voor de beheerders van de wereld, voor goden. Indien zij, door hun schoonheid bekoord, die dingen voor goden gingen aanzien, dan hadden zij moeten begrijpen, hoeveel voortreffelijker de Heer van dat alles is, want Hij die het geschapen heeft is de oorsprong van de schoonheid. Indien zij het echter deden, omdat zij verbijsterd waren over die macht en werking, dan hadden zij uit de verschijnselen moeten begrijpen, hoeveel machtiger de Maker ervan is, want uit de grootheid en de schoonheid van de schepselen wordt men door vergelijking hun Schepper gewaar. Niettemin treft deze mensen maar weinig blaam, want zij komen misschien op een dwaalspoor, terwijl zij God toch zoeken en willen vinden. Want terwijl zij zich met zijn werken bezighouden en zoeken, verlaten zij zich op hun ogen: wat zij zien is immers mooi. Anderzijds zijn ook zij niet te verontschuldigen. Want indien zij in staat waren zoveel te weten, dat zij zich van de wereld een gedachte konden vormen, waarom hebben zij dan niet veeleer de Heer van dat alles gevonden?