In die dagen namen de dienaren van de bevelhebber de apostelen mee en brachten hen voor het Sanhedrin. De hogepriester begon hen te ondervragen: 'Hebben wij u niet uitdrukkelijk verboden onderricht te geven in die Naam? Door uw toedoen is heel Jeruzalem vol van uw leer. Bovendien wilt gij ons het bloed van die man aanrekenen.' Maar Petrus en de andere apostelen gaven ten antwoord: 'Men moet God meer gehoorzamen dan de mensen. De God van onze vaderen heeft Jezus ten leven gewekt, aan wie gij u vergrepen hebt door Hem aan het kruis te slaan. Hem heeft God als Leidsman en Verlosser verheven aan zijn rechterhand om aan Israel bekering en kwijtschelding van zonden te schenken. Van dit alles zijn wij getuigen, maar ook de heilige Geest, die God geschonken heeft aan wie Hem gehoorzamen.' Toen zij dit hoorden, ontstaken zij in woede en besloten hen te doden.
De Heer zal ik prijzen iedere dag, zijn lof ligt mij steeds op de lippen. Let op en bemerkt hoe genadig de Heer is, gelukkig is hij die zijn heil zoekt bij Hem. Van boosdoeners keert Hij zijn aangezicht af, zij worden op aarde vergeten. Naar vromen die roepen luistert de Heer en redt hen uit iedere nood. De Heer is nabij voor rouwmoedige harten, hij helpt wie zijn schuld erkent. Veel rampen zullen de vrome bedreigen, uit elk daarvan redt hem de Heer.
In die tijd zijn Jezus tot Nikodemus: Wie van boven komt, staat boven allen. Wie van de aarde is, behoort tot de aarde en spreekt de taal van de aarde. Wie uit de hemel komt, staat boven allen. Hij legt getuigenis af van wat Hij zag en hoorde, maar toch aanvaardt niemand zijn getuigenis. Wie zijn getuigenis wel aanvaardt, bezegelt daarmee dat God waarachtig is. Want Hij, die door God gezonden is, spreekt Gods eigen woorden: zo mateloos schenkt God zijn Geest. De Vader heeft de Zoon lief en heeft Hem alles in handen gegeven. Wie in de Zoon gelooft, heeft het eeuwig leven. Wie weigert in de Zoon te geloven zal het leven niet zien; integendeel, de toorn Gods blijft op hem.'
Stel dat het rumoer van het vlees stil is, dat de beelden van de aarde, de wateren en de lucht stil zijn, dat het uitspansel stil is en door niet meer aan zichzelf te denken zichzelf overstijgt, dat de dromen en de openbaringen van de verbeelding stil zijn, dat alle taal, alle teken en wat ook maar wordt door voorbij te gaan, voor zo iemand geheel stil is - want voor iemand die luistert zeggen al deze dingen: Wij hebben onszelf niet gemaakt, maar Hij heeft ons gemaakt die blijft in eeuwigheid (cf Ps 100,3.5) - stel dat deze dingen, na dit gezegd te hebben, verder stil zijn, omdat ze het oor gericht hebben op Hem die hen gemaakt heeft, en Hij alleen spreekt, niet door hen, maar door Zichzelf, zodat wij zijn woord horen, niet door een lichamelijke taal, noch door de stem van een engel, noch door het geluid uit een wolk (Ex 19,16), noch door een raadselachtige gelijkenis, maar Hemzelf die wij beminnen in hen, Hemzelf zonder deze dingen te horen, gelijk wij ons nu uitstrekken en in een snelle gedachte de eeuwige wijsheid raken die boven alles blijft - stel dat dit blijft en alle andere wijzen van zien, die anders zijn, ons worden ontnomen en dat dit ene zien zijn ziener mee zou sleuren, wegzuigen en verbergen in dieper innerlijke vreugde, zodat er een eeuwig leven is van dezelfde aard als dit ene moment van inzicht waar wij naar gehunkerd hebben, is dan niet het woord bewaarheid: Treed binnen in de vreugde van de Heer? (Mt 25,21)
In die dagen werden de hogepriester en heel zijn aanhang, die de partij der Sadduceeën vormden, met hevige afgunst vervuld. Zij grepen de apostelen en zetten hen in de stadsgevangenis. Maar in de nacht ontsloot een engel des Heren de deuren van de gevangenis, leidde hen naar buiten en zei: 'Gaat, treedt weer op in de tempel en predikt aan het volk al deze woorden des Levens.' Zij gaven hieraan gehoor, gingen tegen de morgen naar de tempel en gaven er onderricht. Toen nu de hogepriester kwam met de zijnen, riepen zij het Sanhedrin, de raad der oudsten van het volk van Israel bijeen en stuurden dienaren naar de gevangenis om hen te halen. Maar bij aankomst vonden de dienaren hen niet meer in de kerker. Zij keerden terug met het bericht: 'Wij vonden de gevangenis stevig op slot en de wachten voor de deuren op hun post, maar toen wij opendeden troffen wij niemand aan.' Toen zij dit vernamen, werden de tempelcommandant en de hogepriesters ongerust en vroegen zich af wat voor gevolgen dit zou kunnen hebben. Maar iemand kwam hun melden: 'De mannen die gij in de kerker hebt gezet, bevinden zich in de tempel en onderrichten het volk.' Daarop ging de bevelhebber met zijn dienaren hen halen, maar zonder geweld te gebruiken, uit angst door het volk gestenigd te worden.