Lezingen van de Dag

Met wie wil gij mij vergelijken, zegt de Heilige, aan wie ben ik gelijk te stellen? Kijk omhoog: wie heeft dit alles geschapen? Hij laat het leger sterren voltallig uitrukken, hij roept ze bij hun naam, een voor een; door zijn kracht en onmetelijke grootheid ontbreekt er niet één. Jakob, waarom zeg je – Israël, waarom beweer je: ‘Mijn weg blijft voor de Heer verborgen, mijn God heeft geen oog voor mijn recht’? Weet je het niet? Heb je het niet gehoord? Een eeuwige God is de Heer, schepper van de einden der aarde. Hij wordt niet moe, hij raakt niet uitgeput, zijn wijsheid is niet te doorgronden. Hij geeft de vermoeide kracht, de machteloze geeft hij macht in overvloed. Jonge strijders worden moe en raken uitgeput, zelfs sterke helden struikelen, maar wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput.

Verheerlijk, mijn ziel, de Heer, zijn heilige Naam uit het diepst van uw wezen. Verheerlijk, mijn ziel, de Heer, vergeet zijn weldaden niet. Hij is het, die u uw schulden vergeeft, die u geneest van uw kwalen. Hij is het die u van de ondergang redt, die u omringt met zijn gunst en erbarmen. De Heer is barmhartig en welgezind, lankmoedig en goedertieren. Hij handelt met ons niet zoals wij verdienen, vergeldt ons niet onze schuld.

In die tijd nam Jezus het woord en sprak: Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken. Neemt mijn juk op uw schou­ders en leert van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

Het licht van de dageraad gaat de zon vooraf, en de voorloper van alle nederigheid is de zachtmoedigheid. Daarom moeten wij luisteren naar hoe het Licht zelf ons leert in welke volgorde Hij deze deugden heeft geplaatst: “Leert van Mij want Ik zachtmoedig ben en nederig van hart” (Mt. 11,29). Zo moeten wij, vóór wij de zon kunnen aanschouwen, eerst verlicht worden door het licht van de dageraad; dan pas zullen wij in staat zijn het schijnsel van de zon te verdragen. Want het is volstrekt onmogelijk de zon te zien zonder eerst dit eerste licht te hebben leren kennen, zoals de plaats van deze twee deugden ons leert in het woord van de Heer. Zachtmoedigheid is een onveranderlijke gesteldheid van de geest, die altijd dezelfde blijft, zowel in tijden van eer als in vernedering. Zij bestaat erin dat wij, wanneer wij door onze naaste worden gekrenkt, voor hem bidden zonder geraakt te worden door zijn daden - en dat oprecht. Zachtmoedigheid is als een rots die hoog boven de zee van drift uitsteekt en waarop alle golven breken zonder haar ooit te kunnen bewegen. Zij is de steun van het geduld, de poort en zelfs de moeder van de liefde, het fundament van de onderscheiding. Want er staat geschreven: “De Heer zal zijn weg tonen aan de zachtmoedigen” (Ps. 25,9 LXX). Zachtmoedigheid brengt vergeving van zonden, schenkt vertrouwen in het gebed en is de woonplaats van de Heilige Geest: “Op wie zal Ik mijn blik richten, zo niet op de zachtmoedige en vreedzame?” (Jes. 66,2 LXX). Zij is de medewerkster van de gehoorzaamheid, de gids van de broederlijke gemeenschap, de teugel van de woedende, de hindernis van de toornige, een bron van vreugde, de navolging van Christus, een eigenschap van de engelen, de belemmering voor de demonen en een schild tegen bitterheid. In zachtmoedige harten vindt de Heer zijn rust, maar de onrustige ziel wordt de zetel van de duivel.

Troost, troost mijn volk, zegt jullie God. Spreek Jeruzalem moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan, omdat zij een dubbele straf voor haar zonden uit de hand van de Heer heeft ontvangen. Hoor, een stem roept: ‘Baan voor de Heer een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de Heer zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De Heer heeft gesproken!’ Hoor, een stem zegt: ‘Roep!’ En een stem antwoordt: ‘Wat zou ik roepen? De mens is als gras, hij bloeit als een veldbloem. Het gras verdort en de bloem verwelkt wanneer de adem van de Heer erover blaast. Ja, als gras is dit volk.’ Het gras verdort en de bloem verwelkt, maar het woord van onze God houdt altijd stand. Beklim een hoge berg, vreugdebode Sion, verhef je stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem, verhef je stem, vrees niet. Zeg tegen de steden van Juda: ‘Ziehier jullie God!’ Ziehier God, de Heer! Hij komt met kracht, zijn arm zal heersen. Zijn loon heeft hij bij zich, zijn beloning gaat voor hem uit. Als een herder weidt hij zijn kudde: zijn arm brengt de lammeren bijeen, hij koestert ze, en zorgzaam leidt hij de ooien.