Bedevaart Roermond: reisverslag van begeleider en pelgrim
17-11-2025
Op woensdag 22 oktober vond de jaarlijkse bedevaart plaats. Dit Heilig Jaar 2025 was Roermond gekozen als bestemming. Het werd een bijzondere dag voor oud én jong. In het parochieblad van de Emmaus schreven een begeleider en een jonge pelgrim een reisverslag. Omdat die verslagen het pastorale team bijzonder troffen, willen we die hier anoniem publiceren met een fotocollage, ook van een pelgrim.
Door een begeleider
Op woensdag 22 oktober vertrokken pelgrims uit Hilversum, Weesp en omstreken in alle vroegte naar Roermond voor de jaarlijkse bedevaart. Wij stapte op bij de Emmauskerk in Hilversum om 07:15 uur in de bus, waar al een deel van de groep uit Weesp was ingestapt. Achterin klonken de stemmen van jongeren, enthousiast en betrokken – een hoopvol teken voor de toekomst van de kerk.
Tijdens de rit begonnen we gezamenlijk in gebed. Er werd uitleg gegeven over de heilige van de dag, paus Johannes Paulus II, en over de heilige Christoffel, patroon van reizigers. Ook baden we samen de rozenkrans. De sfeer was verstild en verbonden, waardoor de reis voorbij leek te vliegen.
Bij aankomst in Roermond werden we gastvrij ontvangen in de gerenoveerde pastorie naast de Sint-Christoffelkathedraal. Koffie, thee en overheerlijke Limburgse vlaai stonden klaar. Om 11:00 uur vierden we de Eucharistie in de kathedraal, een jubileumkerk binnen het bisdom Roermond in dit heilig jaar. De mis werd opgedragen door de priester en diakens uit ons dekenaat. Van veel parochies waren er acolieten actief. De glas-in-loodramen trokken de aandacht, vooral die van de heilige Christoffel met het kind op zijn schouder – een krachtig beeld van zorg en toewijding.
Na de mis genoten we van een gezamenlijke lunch in De Pastorie. Daarna splitsten de groepen zich op. De volwassenen kregen een rondleiding door de kathedraal en de Munsterkerk, waarbij de rijke geschiedenis en architectuur centraal stonden. De jongeren volgden een eigen programma, waarbij ik als begeleider mocht aansluiten. Samen met veertien jongeren bezochten we de Munsterkerk, waar een vrijwilligster ons meenam in het verhaal van Roermond: van de oorsprong uit kloosters en abdijen tot de restauraties door architect Cuypers. Ook leerden we over de graven van de graaf en gravin die daar rusten. De jongeren luisterden aandachtig en stelden vragen – hun betrokkenheid was hartverwarmend.
We vervolgden onze weg naar de Caroluskapel, waar we uitleg kregen over de broederskapel. In deze ruimte, waar de broeders dagelijks bidden, sloten we de dag af met Bijbellezing en zang. Het was een bijzonder moment: samen met jongeren, in een gebedsruimte vol geschiedenis, voelden we ons verbonden met het geloof en met elkaar. Het besef dat zij de toekomst van de kerk vormen, gaf hoop en ontroering.
Op de terugweg in de bus luisterden we nog naar verhalen over het leven en werk van paus Johannes Paulus II. Deze bedevaart was meer dan een reis – het was een gezamenlijke beleving van geloof, gemeenschap en inspiratie. Een dag om te koesteren.
Een ervaring als jongere tijdens de bedevaart naar Roermond
Ik was een van de jongeren die mee mocht op bedevaart naar Roermond. Voor de zomer was er tijdens Alpha Youth gevraagd wie wilde helpen om deze dag mogelijk te maken. Dat leek mij interessant. Samen met diaken Balk en andere jongeren zijn we in de zomer al naar Roermond geweest. We lunchten toen in restaurant De Pastorie en bezochten daarna de Christoffelkathedraal. Vervolgens liepen we door naar de Munsterkerk. Die dag kregen we geen rondleiding, maar lazen we zelf de informatie. De graven midden in de kerk maakten veel indruk. Daarna gingen we door naar de Caroluskapel, waar we afspraken maakten over wat we daar zouden doen tijdens de bedevaart.
Op 22 oktober stond ik te wachten bij de Emmauskerk. Ik vond het eigenlijk best spannend. Zouden andere jongeren ervaren wat ik had ervaren? Op de achtergrond hoorde ik de rozenkrans gebeden worden, maar ik keek vooral naar buiten en zag hoe het langzaam licht begon te worden.
In Roermond kon ik snel nog wat drinken en liep ik samen met de andere acolieten naar de kerk. We kwamen aan in een bijzondere sacristie, met daaronder een kelder die als kleedkamer diende. Daar hing kleding van de normale acolieten al klaar. Samen met de koster liepen we door de kerk, omdat het voor ons allemaal nieuw was. Voor mij helemaal, want ik had nog nooit gediend buiten de Emmauskerk.
Na de mis ging een deel van de jongeren naar de McDonald’s voor de lunch, maar ik vond het leuker om in de pastorie te blijven, waar nog een paar jongeren waren. Daarna gingen we naar de Munsterkerk. Ik wist de weg nog en kon zelfs wat extra uitleg geven over dingen die ik in de zomer op de bordjes had gelezen. Dit keer mochten we ook de nonnengangen en het koor op, waardoor je een nog mooier uitzicht had op de graven van de hertog en zijn vrouw. Ik was eigenlijk blij toen we bij de Caroluskapel aankwamen en het laatste deel van de dag inging. Samen met een andere jongere hadden we liederen uitgezocht bij het Bijbelverhaal, waaronder Pelgrims van hoop.
Wat mij het meest raakte, was dat de jongeren het een mooie dag vonden. Het is bijzonder om zoiets voor te bereiden en samen stil te mogen staan bij het geloof en Zijn woord. Ook kregen we uitleg over hoe de kerken in Roermond zijn ontstaan. Van de terugweg heb ik niet veel meegekregen. Ik keek vol trots terug op een geslaagde dag, waarin er – hopelijk – een vuurtje is aangestoken in de harten van jongeren.
